Κάνουν λάθος! Όπως έχουν περίτρανα αποδείξει, με τα καλλίγραμμα κορμιά τους, διάσημες με δύο και τρία παιδιά, η επαναφορά της καλής φυσικής κατάστασης λίγο καιρό μετά τη γέννα δεν είναι αδύνατη. Αρκεί να το παλέψουν με σωστή διατροφή και εντατική άσκηση. Από την άλλη, ακόμη κι αν δεν το καταφέρουν, γιατί δεν έχουν τον χρόνο ή τη διάθεση, πάλι δεν πειράζει. Σκοπός είναι, πάνω-απ' όλα, να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας.
Τι λένε 3 μαμάδες
Έφη, 35 ετών
«Μετά την εγκυμοσύνη είσαι χαμένη στο διάστημα. Δεν είχα πολυ-συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει, μόνο όταν κοίταζα γύρω μου έβλεπα ένα αγγελούδι να κοιμάται γαλήνια. Ωστόσο, μετά από κάποιους μήνες που είχα ήδη αρχίσει να δουλεύω, συνειδητοποίησα ότι δεν μου κάνουν τα ρούχα μου και ότι δεν τα θέλω! Ψυχολογικά ένιωθα πολύ κουρασμένη, γερασμένη, έως και απογοητευμένη. Το βάρος των ευθυνών της ζωής μού ήταν αβάσταχτο. Τώρα, όμως, τρία χρόνια μετά, δεν θυμάμαι αυτά να συναισθήματα. Τώρα που ο Δημήτρης μου κάνει πλάκα και μου λέει πόσο μ’ αγαπάει, το άγχος για την εμφάνιση μου φαίνεται... αστείο».
Μαριάννα, 36 ετών
«Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα την κακή ψυχολογία που μου δημιουργεί η εικόνα μου. Η πλαδαρή κοιλιά με πειράζει! Έχουν περάσει 2,5 χρόνια και ακόμη αισθάνομαι άβολα με το πώς έχει αλλάξει το σώμα μου. Για να είμαι πιο ακριβής, αισθάνομαι απογοητευμένη με τον ίδιο μου τον εαυτό που δεν τα κατάφερα να... συμμαζευτώ. Που δεν έχω προσπαθήσει αρκετά. Γιατί δεν είναι μόνο η πλαδαρή κοιλιά, είναι και τα παραπανίσια κιλά που ακόμη δεν έχω καταφέρει να ξεφορτωθώ. Παρά την εξαιρετική αντίδραση του άνδρα μου που ποτέ δεν μου είπε κάτι, ποτέ δεν με έκανε να νιώσω ότι έχει αλλάξει κάτι, εγώ εξακολουθώ να μην αισθάνομαι καλά».
Χριστίνα, 30 ετών
«Για πολύ καιρό απέφευγα να δω το σώμα μου στον καθρέφτη και προτίμησα να προβώ σε πιο δραστικές λύσεις. Με το που βγήκα από το μαιευτήριο, ξεκίνησα διατροφή τέτοια ώστε να μην επιβαρύνει τον θηλασμό και λίγο πριν σαραντίσει ο μπέμπης μου (και ομολογώ χωρίς την έγκριση του γιατρού μου) ξεκίνησα γυμναστήριο. Όχι τίποτα σπουδαίο, τρεις φορές την εβδομάδα γρήγορο περπάτημα σε διάδρομο για μία ώρα. Πέρασε έτσι ένα εξάμηνο, οπότε και συνέχισα με πιο εντατικό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα (βάρη, αερόβια κ.λπ.) σε συνδυασμό με διατροφή. Πραγματική διαφορά, βέβαια, άρχισα να βλέπω δύο μήνες αφότου αποθήλασα. Μέχρι τότε απλώς τηρούσα το πρόγραμμα επαναφοράς, ας το πούμε, και φρόντιζα να είμαι πιο περιποιημένη έστω και μέσα στο σπίτι, ώστε να μην με παίρνει από κάτω. Επιπλέον, εδώ και λίγους μήνες, κάνω συνεδρίες θερμοθεραπείας στην περιοχή της κοιλιάς ειδικά για σύσφιξη και λιποδιάλυση και έχω δει τρομερά αποτελέσματα. Παρ' όλα αυτά, η περιοχή της κοιλιάς είναι ακόμη αρκετά χαλαρή και για αυτό επισκέφθηκα πλαστικό χειρουργό για να πάρω μια γνώμη σχετικά με το τι παραπάνω μπορώ να κάνω στο μέλλον.
Γενικά δεν αναλώθηκα στη μιζέρια και στο φαγητό, αντιθέτως μπορώ να πω ότι πανικοβλήθηκα τόσο που κυριολεκτικά έτρεξα από πολύ νωρίς να διορθώσω ό,τι μπορούσα, αν και ομολογώ ότι στέρησα αρκετό χρόνο από το παιδί μου όταν ήταν πολύ μικρό για να μπορώ να τον αφιερώνω στον εαυτό μου. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά, που τα αποτελέσματα όλων αυτών των προσπαθειών είναι εμφανή, έχω απενοχοποιήσει εκείνη την περίοδο και σκέφτομαι πως όταν η μαμά είναι καλά, είναι και η οικογένειά της. Άσε που είμαι σε τέτοια φυσική κατάσταση, που μπορώ να δεχτώ και μια δεύτερη εγκυμοσύνη, αν και όποτε το αποφασίσω ή μου προκύψει. Ομολογώ ότι αν δεν είχα βοήθεια από τον άντρα μου, δεν θα μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά. Χρειάζεται επιμονή, θέληση, βοήθεια από τους δικούς σου ανθρώπους και όλα αυτά όσο το δυνατόν νωρίτερα».
Τι λέει η ειδικός
Η συμβουλευτική ψυχολόγος κ. Γώγα Κυριακίδου (*), επισημαίνει πως «είναι λυπηρό, μητέρες οι οποίες αυτή τη στιγμή μπαίνουν στη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής τους, στο μεγάλωμα ενός ανθρώπου ολοκληρωμένου, ενός ανθρώπου που είναι ανάγκη να πάρει τα βασικά και ουσιαστικά εφόδια για τη ζωή που τον περιμένει, να ασχολούνται με την πλαδαρότητα της κοιλιάς τους ή με την εμφάνιση του σώματός τους. Όχι ότι δεν είναι σημαντικό να έχουμε ένα σώμα υγιές που το φροντίζουμε και δεν το κακοποιούμε, αλλά τα άκρα είναι αυτά που δημιουργούν ή φανερώνουν την παθολογία ενός ατόμου ή και μίας ολόκληρης κοινωνίας.
Πρώτα από όλα, αυτό που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τις νέες μαμάδες είναι η σκέψη αν είναι έτοιμες και αν έχουν τα κατάλληλα εφόδια για να προσφέρουν στα παιδιά τους αυτά που πραγματικά έχουν ανάγκη. Δηλαδή μία μητέρα χαρούμενη, χαλαρή, που αγαπάει τη ζωή και τον εαυτό της, που δέχεται τη ζωή όπως είναι και παράλληλα έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της ότι είναι ικανή να μεγαλώσει το παιδί της με αγάπη, αφοσίωση και ουσιαστική δέσμευση, δηλαδή μια μητέρα με προσωπικότητα και αυτογνωσία. Αν σκεφτούν λίγο την παιδική τους ηλικία, πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες αλλά και όλοι οι άνθρωποι αυτό που θα αναγνωρίσουν ότι είχαν ανάγκη, ήταν μία ευτυχισμένη και χαρούμενη μητέρα. Τα περισσότερα προβλήματα στην ζωή μας, δυστυχώς, προέρχονται από το ότι πολλοί δεν είχαμε την τύχη να έχουμε μία τέτοια μητέρα. Ίσως, λοιπόν, είναι πιο εύκολο για τις νέες γυναίκες να αγχώνονται για την κοιλιά τους, για να μην σκεφτούν τα παραπάνω. Άλλωστε μία πλαδαρή κοιλιά φτιάχνεται πολύ εύκολα, με γυμναστική, κρέμες και (γιατί όχι) με πλαστική που στην εποχή μας είναι τόσο εύκολη.
Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να μάθω πώς να είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος. Πώς να αποδέχομαι τον εαυτό μου για αυτό που είναι. Πώς να αισθάνομαι ότι αξίζω επειδή υπάρχω και επειδή είμαι ένα μοναδικό άτομο. Πώς να μάθω να αγαπώ και να δέχομαι τους ανθρώπους γύρω μου. Πώς να μπορώ να αναγνωρίζω τα δυνατά και τα αδύνατα χαρακτηριστικά του παιδιού μου. Και τέλος, πώς να το μάθω, μέσα από το παράδειγμά μου, να δέχεται τον εαυτό του και να χαίρεται την ζωή. Να αισθάνεται ότι η ζωή αξίζει και ότι αυτό αξίζει πρώτα-πρώτα γιατί υπάρχει!»
Και συνεχίζει λέγοντας πως «μία γυναίκα αυτόνομη και ελεύθερη, μια γυναίκα με προσωπικότητα, δεν την απασχολεί τόσο η εμφάνιση της. Μια γυναίκα που ασχολείται με την εμφάνιση της και πιστεύει ότι η αξία της ανεβαίνει και κατεβαίνει ανάλογα με τα κιλά της ή την τελειότητα του σώματος, μάλλον είναι μία γυναίκα που έχει αποθέσει όλη την αξία της στην εμφάνισή της και γι’ αυτό διψάει τόσο για την αναγνώριση των άλλων. Κάτι ακόμη που θα έπρεπε να προβληματίζει αυτές τις μητέρες είναι η αγάπη του συντρόφου τους. Αν ο σύντροφος τους τις απορρίπτει για την εμφάνιση τους, πώς θα μπορέσει να τις στηρίξει στον δύσκολο ρόλο τους και από πού θα τροφοδοτείται η ανάγκη τους για κατανόηση, συμπαράσταση, μοίρασμα, ξεκούραση;»
* Η κ. Γώγα Κυριακίδου κάνει συμβουλευτική γονιών και παιδιών (πληροφορίες στα 210-6753889, 210-6729599)
