Τόσο, όμως, οι φίλες σας που έχουν επίσης παιδιά, όσο και εκείνες που δεν έχουν γίνει ακόμα μαμάδες, πρέπει να μάθουν πόσο πολύ θέλετε να τους μιλήσετε! Πρέπει να μάθουν ότι σας έχει λείψει αφάνταστα να πάρετε το σταθερό (ναι το σταθερό!), να βουλιάξετε σε μία πολυθρόνα με ένα μπολ γεμάτο πατατάκια και να αρχίσετε να φλυαρείτε για το τι χρώμα σκέφτεστε να βάψετε τα μαλλιά σας και για την 4η εγκυμοσύνη της Μενεγάκη. Πόσο πολύ θέλετε να ξεφυλλίσετε τον τηλεφωνικό κατάλογο και να καλέσετε ακόμα και τις πιο μακρινές σας ξαδέλφες, να τις ρωτήσετε πώς περνούν, πώς είναι ο καιρός στο χωριό, τι μαγείρεψαν το μεσημέρι... Τα μικροσκοπικά, φαφούτικα πλασματάκια σας, όμως, έχουν άλλα πλάνα.
Ανοίξτε, λοιπόν, την καρδιά σας στις φίλες σας και εξηγήστε τους γιατί δεν μπορείτε, την στιγμή που σας καλούν, να μιλήσετε στο τηλέφωνο:
- Ήμουν έτοιμη να σε πάρω και τότε το μωρό έκανε εμετό και έπρεπε να καθαρίσω τα πάντα. Και όταν ξεκίνησα να καθαρίζω είδα πόσο βρώμικα είναι τα πατώματα οπότε είπα να βάλω σκούπα σε όλο το σπίτι. Και τότε το μωρό άρχισε να κλαίει γιατί δεν του έδινα σημασία, οπότε σταμάτησα για να παίξουμε λίγο και περίμενα να έρθει ο άνδρας μου για να συνεχίσω με τη σκούπα.
- Το μωρό κοιμάται οπότε έχω περίπου μισή με μία ώρα για να: Κάνω μπάνιο, βάλω πλυντήριο, καθαρίσω τα παιχνίδια, πλύνω και αποστειρώσω τα μπιμπερό, να σιδερώσω, να τακτοποιήσω τα πιάτα και να ετοιμάσω μεσημεριανό. Τελικά, έκατσα για 5 λεπτά στον καναπέ και με πήρε και εμένα ο ύπνος.
- Είναι βράδυ και το μωρό επιτέλους κοιμήθηκε και το μόνο που θέλω να κάνω είναι καθίσω στον καναπέ και να «κάψω» τον εγκέφαλό μου στην τηλεόραση. Ακόμα και το να σηκώσω το ακουστικό την στιγμή εκείνη μου φαίνεται κουραστικό.
- Θα σε έπαιρνα αλλά μετά άρχισα να σημειώνω τι πρέπει να κάνω αύριο και πήγε 22.00, οπότε πρέπει να πάω για ύπνο μέχρι να ξυπνήσει το μωρό στις 3.00 για να το θηλάσω.
- Προτίμησα να βάλω να φάω χωρίς να μιλάω σε κανέναν.
- Κόλλησα στο Facebook μέχρι που ξύπνησε το μωρό και άρχισε να κλαίει.
- Όταν κοιμήθηκε το μωρό ήθελε να μου μιλήσει ο άνδρας μου, με τον οποίον έχουμε να μιλήσουμε φυσιολογικά από προχθές, και υποτίθεται ότι γάμος σημαίνει να επικοινωνείς... οπότε... ας όψεται το μονόπετρο!
- Ειλικρινά δεν έχω ιδέα πού είναι το κινητό μου –και δεν έχω καν κουράγιο να ψάξω.
- Το αφεντικό μου δεν με αφήνει. Μου λέει διαρκώς «παίξε μαζί μου! Τραγούδα μου! Διάβασέ μου παραμύθι! Πάμε στις κούνιες!». Δεν υπάρχει ισορροπία καριέρας-προσωπικής ζωής εδώ. Το φαφούτικο πάντα κερδίζει.
- Δεν έχω τίποτα ενδιαφέρον να σου πω. Και είμαι ψόφια. Αυτό σημαίνει πως αν μιλήσουμε η συζήτησή μας θα είναι ως εξής:
Εσύ: Γεια! Τι κάνεις;
Εγώ: Καλά, εσύ;
Εσύ: Μια χαρά! Τι νέα;
Εγώ: Τα ίδια. Εσύ;
Εσύ: (θα πεις όλα τα ενδιαφέροντα νέα)
Εγώ: Ωραία!
Εσύ: (θα συνεχίσεις με ενδιαφέροντα νέα)
Εγώ: Μπράβο...
Εσύ: Εντάξει, θα σε ξαναπάρω αργότερα αν είναι.
Εγώ: Οκ, γεια!
Εσύ: (θα σκέφτεσαι: Ήταν πάντα τόσο βαρετή;)
Εγώ: (θα σκέφτομαι: Πόσο βαρετή έχω γίνει!)
Και ειλικρινά, σ'αγαπώ πολύ για να σε βάλω σε αυτή τη διαδικασία.
