Όχι, δεν θέλω ποτέ να κάνω παιδιά. Ποτέ, όμως!
(Ωραία, χαιρόμαστε που πιστεύετε ότι η ζωή μας είναι τόσο αηδιαστική/μονότονη/αδιάφορη/αξιολύπητη. Μήπως θα ήταν καλύτερα να αυτοκτονήσουμε;)
Τι εννοείς δεν έχεις δει αυτή την ταινία / δεν έχεις ακούσει αυτό το τραγούδι / δεν ξέρεις για ποια σειρά λέω;
(Βγήκε πριν 3 εβδομάδες! Τις τελευταίες 3 εβδομάδες μετά βίας έχω καταφέρει να βάλω δύο πλυντήρια, να σιδερώσω και να βγάλω τον σκύλο βόλτα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσω να δω αυτή την ταινία/σειρά ή να ακούσω αυτό το τραγούδι. Ποτέ στην ζωή μου.)
Δεν μου τηλεφωνείς πια...
(Δεν φαντάζεστε πόση προσοχή χρειάζονται τα παιδιά. Μπορεί να κοιτάξεις αλλού για 5 δευτερόλεπτα και κάποιο να πέσει, να χτυπήσει, να κάνει μια ζημιά, να σκαρφαλώσει κάπου που δεν πρέπει. Και όταν πλέον τα παιδιά πάνε για ύπνο -κάτι που θα έπρεπε να αποτελεί Ολυμπιακό άθλημα, από μόνο του- συχνά μας παίρνει και εμάς ο ύπνος στον καναπέ, νηστικούς και με τα ρούχα. Ξέρεις πόσες φορές έχουμε σταματήσει την ίδια ταινία στη μέση; Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω, αλήθεια. Και σκέφτομαι συνέχεια να σε πάρω –μετρά κι αυτό, λίγο, ε;)
Θα μαζευτούμε στο σπίτι μου για καφέ το απόγευμα –ενήλικες μόνο!
(Και εμείς δεν θα έρθουμε. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι κάθε συγκέντρωση κατάλληλη για παιδιά, αλλά ένα απόγευμα, σε ένα σπίτι, ειδικά στην βεράντα ενός σπιτιού, για καφέ μπορεί και να περιλαμβάνει παιδιά. Ειδικά όταν μπορούν να παίξουν μεταξύ τους. Αναρωτηθήκατε ποτέ, τι θα τα κάνουμε την ώρα εκείνη τα παιδιά;)
Δεν θα αρχίσεις να ντύνεσαι σαν μαμά τώρα, έτσι;
(Το ότι έγινα μαμά δεν σημαίνει ότι έχασα την προ-μητρότητας ταυτότητά μου. Είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Απλά ίσως με μερικά παραπάνω κιλά. Οπότε θα αποφύγω τα πολύ κοντά. Αν δεν σε πειράζει!)
Πόσο χαλαρωτικό πρέπει να είναι να είσαι όλη τη μέρα στο σπίτι με τα παιδιά...
(Ναι, βέβαια. Όσο χαλαρωτικό είναι να προσπαθείς να σώσεις τον κόσμο από τους εξωγήινους! Όχι, είναι υπέροχο, σοβαρά –μη με παρεξηγείς. Απλά κάποια στιγμή γίνεται κουραστικό. Δοκίμασε να βλέπεις την Ντόρα την Εξερευνήτρια για 12 συνεχόμενες ώρες. Είναι κάπως έτσι.)
Μην είσαι τόσο πεσμένη! Έχεις δώσει τα παιδιά στους παππούδες απόψε! Χαλάρωσε λίγο!
(Ναι, ναι έχεις δίκιο. Αλλά αύριο θα τα πάρουμε πίσω. Και αν ξενυχτήσουμε απόψε, αύριο δεν θα έχουμε κουράγιο να κάνουμε τίποτα μαζί τους. Βασικά, να σου τα φέρω εσένα αύριο, να τα κρατήσεις, για να κοιμηθούμε εμείς λίγο παραπάνω;)
Πω πω, κοίτα πώς κάνει αυτό το παιδί!
(Ακόμα κι αν αναφέρεστε σε παιδί άλλων, καταλαβαίνουμε ότι έτσι σκέφτεστε και όταν παρατηρείτε το δικό μας παιδί, τις στιγμές που βγαίνει εκτός ελέγχου. Και ναι, τα παιδιά μερικές φορές βγαίνουν εκτός ελέγχου. Γιατί είναι παιδιά!)
Προσπάθησε να είσαι εδώ στην ώρα σου
(Όσο αθώο κι αν ακούγεται γενικά, αυτό που ακούμε εμείς είναι: Μπορείς για μία φορά να μην μας στήσεις; Πόσο δύσκολο είναι να βάλεις το παιδί στο αυτοκίνητο και να οδηγήσεις; Η απάντηση είναι: Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Γιατί δεν είναι μόνο το παιδί που πρέπει να «πακετάρω», αλλά και τα παιχνίδια του, μια αλλαξιά ρούχα, ένα γάλα, τις πάνες, τα υγρομάντηλα, την πιπίλα και ένα σωρό άλλα πράγματα από τα οποία, έτσι κι αλλιώς, κάποια θα ξεχάσω! Και τότε θα πρέπει να γυρίσω πίσω για να τα πάρω. Κατάλαβες;)
Δεν σας καλέσαμε, γιατί ποτέ δεν έρχεστε!
(Σας παρακαλούμε, συνεχίστε να μας καλείτε. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ! Θα υπάρξει κάποια μέρα ή κάποιο απόγευμα ή κάποιο βράδυ ή κάποιο Σαββατοκύριακο που θα μπορέσουμε να έρθουμε. Και μας έχει λείψει τόσο πολύ το να βγούμε και να κάνουμε οτιδήποτε! Οτιδήποτε!)
Δείχνεις κουρασμένη. Είσαι εντάξει;
(Δεδομένου ότι πέρασα όλο το βράδυ να καθαρίζω εμετούς, να αλλάζω σεντόνια και να κατεβάζω σκουπίδια... ναι, φαντάζομαι, είμαι μια χαρά!)
Κοίτα, όταν εγώ θα κάνω παιδιά θα... και τα παιδιά μου ποτέ δεν θα... και οι κανόνες θα είναι...
(Σιωπή. Βλέμμα που σκοτώνει. Ξεφύσημα από τα ρουθούνια. Οκ... τα λέμε τότε!)
Πηγή: Scarymommy
