Καλησπέρα σας. Θα ήθελα πολύ την γνώμη σας για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω με τη μητέρα μου. Είμαι 23 και έχω έναν ετεροθαλή αδερφό 21 ετών. Και οι 2 μας μεγαλώσαμε δίχως πατέρα από βρεφική ηλικία. Η μητέρα μου είναι μετανάστρια και με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να βγάλει σε εμένα διαβατήριο, αλλά ο αδερφός μου ακόμα δεν έχει, γι' αυτό είναι 3 χρόνια που έχει μείνει στην ίδια τάξη. Εγώ έχω φύγει από το σπίτι εδώ και 3 χρόνια, μένοντας ο αδερφός με τη μητέρα μου. Όμως έμαθα πως της μιλάει πολύ άσχημα (τη βρίζει), δεν ακούει, μια φορά πιάστηκαν και στα χέρια και την κατηγορεί κάθε μέρα. Γνωρίζω ότι ο αδερφός μου δεν μπορεί να δουλέψει, ούτε και να αποφοιτήσει, ούτε και να ταξιδέψει, αλλά αυτό δικαιολογεί την όλη συμπεριφορά του; Η στάση μου είναι είτε αρνητική, με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε, είτε θετική με αποτέλεσμα να προσπαθεί να μου ζητάει χαρτζιλίκι. Το θέμα είναι πως έτσι βλέπω και τη μητέρα μου ακόμα να πληγώνεται. Πώς το αντιμετωπίζω; Σας ευχαριστώ πολύ. Κάνετε πολύ καλή δουλειά.
Αγαπητή μου, ακούγεται να υπάρχουν διάφορα ζητήματα μέσα στην οικογένεια που αφορούν την απουσία του πατέρα και την σχέση που αναπτύχθηκε με την μητέρα λόγω αυτής της απουσίας του συζύγου, τόσο με τον δικό σας πατέρα αλλά και του αδελφού σας. Δυστυχώς η μη ύπαρξη πατρός δημιουργεί πολλές δυσάρεστες συνέπειες. Δεν υπάρχει ισορροπία μες στο σπίτι και ίσως η μητέρα σας να “κρεμάστηκε” από εσάς, το οποίο με την σειρά του έχει δυσάρεστες επιπτώσεις. Ακούγεται ο αδελφός σας να χρειάζεται ψυχοθεραπεία και ιδανικά με άντρα θεραπευτή.
Εσείς η ίδια δεν μπορείτε να κάνετε κάτι και ούτε θα ήταν καλό για εσάς να μπείτε σε γονεϊκό ρόλο, τόσο για τον αδερφό σας όσο και για την μητέρα σας. Ο αδελφός σας χρειάζεται βοήθεια από ειδικό διότι έχει δυσκολευτεί πολύ από τον τρόπο που μεγαλώσατε και την σχέση που αναπτύξατε με την μητέρα σας.
Να είστε καλά. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
