Έχω πρόβλημα με τον γιο μου. Είναι 5 χρονών και από τότε που ξεκίνησε να πηγαίνει μικρά νήπια ουρεί πάνω του. Στην αρχή δεν είχε σωστή αντιμετώπιση από την δασκάλα και τα υπόλοιπα παιδιά, όμως έπειτα από διαφορές ενέργειες δίκες μου συνήλθαν και το παιδί ηρέμησε. Έχω δοκιμάσει τα πάντα για να το κόψει, όμως τίποτα. Είμαι πλέον στα όρια νευρικής κρίσης και φοβάμαι ότι θα τον κάνω χειρότερα. Τι να κάνω;
Θα χρειαστεί να εξετάσετε τι συνέβη και ο γιος σας παλινδρόμησε. Πιθανότατα δεν ήταν έτοιμος ψυχοσυναισθηματικά να φύγει από το σπίτι για να πάει στο προνήπιο. Εξετάστε αν συνέβη κάτι άλλο εκείνο το διάστημα που να τον τάραξε. Αν όχι, τότε σημαίνει ότι δεν προετοιμάστηκε κατάλληλα για να σας αποχωριστεί. Βιώνει αγωνία με τα καινούρια δεδομένα και έχει απώλεια ελέγχου. Προσπαθήστε να του εμπνεύσετε ασφάλεια. Χρειάζεται να σας νιώθει δίπλα του και όχι στα όριά σας. Όσο πιο θυμωμένη σας αισθάνεται τόσο χειρότερα θα είναι. Ηρεμήστε και σταθείτε δίπλα του. Ρωτήστε τον για τα αισθήματά του και τι σημαίνει για εκείνον που έφυγε από το σπίτι. Το παιδί σας δυσκολεύεται με τον αποχωρισμό. Στηρίξτε τον.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
