Καλησπέρα, είμαι η Αγγελική. Έχω ένα αγοράκι 7,5 και ένα κοριτσάκι 5 χρονών. Είμαι έξαλλη και θυμωμένη με τον εαυτό μου επειδή ξέρω πως αντέδρασα πάρα πολύ σκληρά και λανθασμένα πριν λίγο σε αυτό που έγινε. Έχουν κοινό δωμάτιο και τους είχα βάλει αρκετή ώρα πριν για ύπνο μέχρι που άκουγα τα γέλια τους και πήγα στο δωμάτιό τους και τους είδα γυμνούς στο κρεβάτι του μεγάλου. Ούρλιαζα και τους έδειρα. Τους είπα ότι είναι αδέρφια κι ότι δεν πρέπει να τα κάνουν αυτά... Διορθώνεται κάπως η κακή μου στάση; Τι να κάνω; Κλαίω από απελπισία... Θα σκάσω...
Όπως πολύ σωστά καταλάβατε η αντίδραση σας ήταν υπερβολική. Τα παιδιά σας πειραματίζονταν και ανακάλυπταν την διαφορά στο φύλο τους. Η διαχείρισή σας τα ενοχοποίησε και τα τραυμάτισε. Θα χρειαστεί να συζητήσετε (και με τα δυο μαζί) για το φύλο τους και να τα απενοχοποιήσετε για το ότι ανακάλυπταν τα σώματά τους. Δεν ήταν μια αιμομικτική πράξη, μην φοβάστε.
Αφαιρέστε τους το βάρος, λέγοντάς τους ότι προς στιγμή τρομάξατε γιατί είναι αδέλφια, αλλά ξεχάσατε την παιδική τους αθωότητα. Συνεχίστε λέγοντάς τους ότι δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό ανάμεσα σε αδέλφια, αλλά το ότι είδαν ο ένας το σώμα του άλλου δεν άξιζε την τιμωρία. Απενοχοποιήστε τα παιδιά διότι αυτή η τιμωρητική συμπεριφορά μπορεί να επηρεάσει την σχέση τους και να τους απομακρύνει, γεμάτους από ενοχές.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
