Έχω έναν γιο 3 ετών. Το καλοκαίρι μετακόμισε στο διπλανό μας διαμέρισμα μια οικογένεια με ένα συνομήλικο αγοράκι, με τον οποίο έγιναν αυτοκόλλητοι. Είναι μαζί και στο σχολείο και είναι και εκεί κολλητοί. Το πρόβλημά μου είναι ότι ο μικρός μου έχει απίστευτο κόλλημα με τον φίλο του. Δεν θέλει άλλα παιδάκια, τον ακολουθεί τυφλά σχεδόν και επηρεάζεται πολύ και η διάθεσή του, δηλαδή αν μαλώσει με το συγκεκριμένο παιδάκι δεν θέλει να πάει σχολείο, κλαίει και μου λέει δεν με αγαπάει ο φίλος μου, εγώ μόνο αυτόν αγαπώ κτλ. Λειτουργεί σαν "ερωτευμένος" με τον φίλο του και επίσης του αρέσει να κάνει παρέα και να παίζει μόνο με αγοράκια. Πρέπει να ανησυχήσω ή να κάνω κάτι για να τον "ξεκολλήσω"; Σε αυτήν την ηλικία οι παρέες είναι συνήθως με παιδιά του ίδιου φύλου;
Αυτό που χρειάζεται είναι να ενισχύσετε την αυτοεκτίμηση του γιου σας και να τον βοηθήσετε να καταλαβαίνει και να σέβεται τα συναισθήματά του. Ο τρόπος που σχετίζονται τα παιδιά είναι καθρέφτης της αίσθησης που έχουν για τον εαυτό τους καθώς και του τρόπου που λειτουργεί η οικογένεια μες στο σπίτι.
Περιγράφετε μια εξαρτητική συνθήκη που υπάρχει στην σχέση του παιδιού σας με τον φίλο του. Εσείς ως γονείς είστε εξαρτητικοί; Έχετε δημιουργήσει στον γιο σας μια αίσθηση ότι σας χρειάζεται διότι μόνος του δεν τα καταφέρνει; Αν έχετε καλλιεργήσει αυτή την αίσθηση στον γιο σας να περιμένετε ότι αυτό δεν θα αφορά μόνο την δική σας σχέση αλλά θα σχετίζεται με αυτό το δεδομένο με όλους τους ανθρώπους.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
