Η κορούλα σας βιώνει μια αγωνία για αυτό τον λόγο τρώει τα νυχάκια της.
Ο ερχομός του δεύτερου παιδιού σας συνέπεσε με το ψυχοσυναισθηματικό στάδιο της κόρης σας της ηλικίας των δυο ετών κατά το οποίο ήθελε να είναι η πρωταγωνίστρια στην ζωή σας και να παίρνει την αμέριστη προσοχή σας. Με την παρουσία ενός βρέφους αυτό δεν είναι δυνατόν όμως λόγω των εξαρτητικών αναγκών του κι έτσι ματαιώθηκε η επιθυμία του πρωτότοκου παιδιού. 'Έτσι λοιπόν υπάρχει πάντα μια τουλάχιστον υποβόσκουσα αγωνία.
Σε συνδυασμό με το θάνατο του παππού και τον αποχωρισμό από εσάς για τον παιδικό σταθμό αυτή η αγωνία κορυφώθηκε. Ο θάνατος του παππού θα την τρόμαξε και η έννοια του θανάτου είναι κάτι που δεν μπορεί να συλλάβει. Πιθανόν να γεννήθηκε ένας φόβος για το αν μπορεί μια μέρα και εσάς να μην ξαναδεί, που δηλώνει τον τρόπο που προσπαθεί να κατανοήσει τι είναι ο θάνατος.
Η κόρη σας έχει ανάγκη από την προσοχή σας και από ποιοτικό χρόνο μαζί σας καθώς και από διάλογο έτσι ώστε να την βοηθήσετε να επεξεργαστεί τα συναισθήματα της. Μιλήστε της για αυτά που η ίδια δεν μπορεί να εκφράσει, γίνεται ο δέκτης και ο επεξεργαστής της αγωνίας της. Συζητείστε για τον θάνατο του παππού, ρωτήστε την αν φοβάται, ακούστε πώς αισθάνεται που λείπει ο παππούς και τι άλλες σκέψεις κάνει. Δείξτε της ότι "χωράτε" τις αγωνίες της, ανακουφίστε την. Είναι πολύ σημαντικό να σας αισθάνεται κοντά της και να την βοηθάτε να επεξεργάζεται όλα όσα νοιώθει. Όσο πιο γερός γίνεται ο ψυχικός δεσμός σας μέσα από τον διάλογο τόσο λιγότερη αγωνία θα έχει το παιδί σας.
Να θυμάστε να δίνεται σημασία στο "τι σημαίνει" που το παιδί σας έχει μια συμπεριφορά. Οποιαδήποτε συμπεριφορά εμφανίζεται και σας φαίνεται ξένη δηλώνει μια εσωτερική διαφοροποίηση. Να θυμάστε να διερευνήσετε τα αίτια.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
