Ερώτηση:
Είμαι σε διάσταση εδώ και 2 χρόνια. Έχω μια κόρη 14 ετών. Ενώ ξεκινήσαμε μαζί την καινούργια μας ζωή και αρνούμενη να συμβιώσει έστω και λίγες ώρες με τον πατέρα της, αφού την έπεισα ότι πρέπει, τώρα που μπόρεσα να ξεκινήσω το διαζύγιό μου (για οικονομικούς λόγους η καθυστέρηση) ο πατέρας της την δελεάζει με διάφορα που στην εφηβεία όλοι μας θα θέλαμε πολύ να έχουμε. Έτσι τώρα θέλει να πάει να μείνει με τον πατέρα της και επομένως θα χάσω και την επιμέλεια. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ όλο αυτό γιατί πρόκειται για υλικά πράγματα που δεν έχω τη δυνατότητα να της προσφέρω και για ένα παιδί αντιδραστικό με πολύ ελευθερία. Πέρυσι πήγε πάλι να εγκατασταθεί αλλά γύρισε κλαίγοντας μετά από κάποιους μήνες. Πρέπει να της δώσω να καταλάβει ότι δεν μπορώ να τη βλέπω να πληγώνεται και ότι πρέπει να είναι σταθερή στις απόψεις της. Τώρα πλέον η επιμέλεια είναι στα χέρια της και πολύ φοβάμαι ότι αν παραμείνει σε αυτήν την απόφαση θα καταστρέψει τη ζωή της. Σας παρακαλώ μια μικρή βοήθεια. Πώς ακριβώς να της δώσω να καταλάβει ότι είναι μια απόφαση ζωής και πώς αν πάρει την επιμέλεια ο πατέρας της δεν θα μπορεί να γυρίσει όποτε εκείνη το θελήσει. ΕυχαριστώΑπάντηση:
Συζητήστε τα υπέρ και τα κατά όχι μόνο από την πλευρά των γονιών αλλά και της ίδιας, του προγράμματός της, της καθημερινότητάς της, κτλ.
Ποιος από τους δυο γονείς μπορεί να στηρίξει το πρόγραμμά της καλύτερα, κρίνοντας από την διαθεσιμότητα και την υπευθυνότητα που παρέχει ο καθένας;
Ορίστε τις προσδοκίες και τον καθορισμό σαφών στόχων για την επιμέλεια, κατανοώντας την ευθύνη των αποφάσεων αυτών και από την ίδια. Συζητήστε ψύχραιμα και χωρίς να κακολογείτε τον άλλο γονιό, για να καταλήξετε σε μια νέα συμφωνία για την επιμέλεια και ένα πρόγραμμα που λειτουργεί προς όφελος για όλους.
Η Μίνα Κάνταρου είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπεύτρια, Εξωτερικός συνεργάτις Ομίλου Ευρωκλινικής