Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε άρθρο του ο παιδοψυχολόγος dr. Leonard Sax, «πολλοί γονείς σήμερα παρανοούν τον ρόλο τους. Συχνά πιστεύουν ότι σκοπός τους είναι να εξασφαλίσουν ότι το παιδί τους θα μπει στο Πανεπιστήμιο ή το να το προστατεύσουν από απογοητεύσεις. Είναι εκεί, ως δίχτυ ασφαλείας σε καταστάσεις στις οποίες ίσως θα ήταν σοφότερο να αφήσουν το παιδί να βιώσει μόνο του τις επιπτώσεις».
Παραθέτει, λοιπόν, πέντε συνηθισμένες περιπτώσεις στις οποίες οι γονείς γίνονται υπερβολικά ανεκτικοί, και εξηγεί γιατί και πώς μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο τους:
Χωρίς πρόγραμμα και όρια
Πολλοί είναι οι γονείς που δεν έχουν μάθει να λειτουργούν με πρόγραμμα και κανόνες, ίσως επειδή δυσκολεύονται να κάνουν τα παιδιά τους να το ακολουθήσουν. Ωστόσο, κάποια στιγμή αυτή η έλλειψη πειθαρχίας μπορεί να κάνει τα παιδιά οκνηρά και κακομαθημένα, ανίκανα να αναλάβουν ευθύνες και να ακολουθήσουν οποιοδήποτε πρόγραμμα.
Δεν είναι ότι οι γονείς δεν αναγνωρίζουν ότι το πρόγραμμα είναι αναγκαίο, απλά όταν επιστρέφουν στο σπίτι κουρασμένοι από τη δουλειά, δεν θέλουν να αντιμετωπίζουν συνθήκες στρατοπέδου, ούτε να γίνονται «κακοί». Δεν χρειάζεται, όμως, να λειτουργούν αυταρχικά: Λέγοντας, για παράδειγμα, «ώρα για ύπνο», το πιθανότερο είναι ότι τα παιδιά θα αντιδράσουν. Πρέπει να είναι ήρεμοι, χαλαροί αλλά και αποφασισμένοι σε αυτά που λένε.
Πρέπει, επίσης, οι δύο γονείς να ακολουθούν την ίδια γραμμή «αυστηρότητας» προς τα παιδιά, γιατί αν δεν το κάνουν αυτά θα στρέφονται πάντα στον πιο «αδύναμο» για να περάσει το δικό τους. Και τότε σίγουρα ένας από τους δύο γίνεται ο «κακός».
Αποφεύγοντας τις διενέξεις
Για πολλούς γονείς είναι πιο εύκολο να ενδίδουν στις απαιτήσεις των παιδιών τους, παρά να μπουν σε μία ακόμα διαδικασία αντιπαράθεσης με αυτά. Έτσι, γίνονται περισσότερο επιεικείς από όσο θα ήθελαν. Αυτό, μάλιστα, ισχύει κυρίως για γονείς που μεγάλωσαν με ιδιαίτερη αυστηρότητα από τους δικούς τους γονείς και δεν ήθελαν να κάνουν το ίδιο με τα παιδιά τους.
Ωστόσο, καθώς τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία, οι διενέξεις αναπόφευκτα αυξάνονται. Τα παιδιά μπορεί να αντιδρούν απότομα όταν δεν θέλουν να συζητήσουν κάτι και αυτό μπορεί να κουράζει τους γονείς, οι οποίοι απλά κάνουν πίσω ακόμα και στους πιο αυτονόητους κανόνες.
Ο παιδοψυχολόγος λέει ότι μπορείτε να αποδεχθείτε κάποιες μικρές απαιτήσεις των παιδιών, αν πραγματικά δεν αντέχετε τους καβγάδες, αλλά είναι σημαντικό να διατηρήσετε την αξιοπιστία σας ως γονείς και να συνεχίσετε να είστε αμετακίνητοι στα θέματα που έχουν σημασία. «Επιλέξτε τις μάχες σας, αλλά μην κάνετε πίσω», λέει ο ειδικός. «Ξεχάστε, για παράδειγμα, τα μωβ μαλλιά και επικεντρωθείτε στα σκουλαρίκια... παντού».
Το σχολείο ως δικαιολογία
Κάποια παιδιά που φυγοπονούν μπροστά σε όποια δουλειά πρέπει να κάνουν στο σπίτι, συχνά χρησιμοποιούν τα σχολικά βάρη ως δικαιολογία, καθώς μόνο έτσι «τουμπάρουν» τους γονείς, οι οποίοι κάνουν πίσω προκειμένου τα παιδιά να ανταποκριθούν στις σχολικές υποχρεώσεις.
Δεν υπάρχει παιδί που να μην ξέρει πως η φράση «έχω διάβασμα» κερδίζει οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση. Και μπορεί να νομίζετε ότι βοηθάτε το παιδί με το να κάνετε εσείς τις δικές του δουλειές, όμως μακροπρόθεσμα του κάνετε κακό. Όταν το παιδί βγει στον πραγματικό κόσμο κανείς δεν θα αναλαμβάνει να κάνει τις δικές του δουλειές.
Για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί σας θα γίνει ένας αυτάρκης, ολοκληρωμένος ενήλικας, απαιτήστε από αυτό να ανταποκρίνεται σε όλες τις υποχρεώσεις του και όχι μόνο σε αυτές που θα αυξήσουν τους βαθμούς του στο σχολείο.
Φίλοι με το παιδί
Κάποιοι υπερβολικά υποχωρητικοί γονείς νοιάζονται περισσότερο να είναι αρεστοί στα παιδιά τους, παρά να αποτελούν αποτελεσματικά πρότυπα εξουσίας. Όμως, ένας φίλος δε μπορεί να πει σε έναν άλλον φίλο «δεν επιτρέπεται να το κάνεις αυτό», ενώ ο γονιός επιβάλλεται να το κάνει στο 14χρονο-15χρονο παιδί τους. Κάποιες πολύ «χαλαρές» μαμάδες, μάλιστα, δεν νιώθουν καν ότι έχουν οποιαδήποτε εξουσία στο παιδί τους.
Οι έφηβοι, όμως, χρειάζονται γονείς με κύρος, οι οποίοι θα τους βοηθήσουν να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Η συζήτηση είναι ο χρυσός κανόνας, αρκεί αυτή να περιλαμβάνει ξεκάθαρους ρόλους και από τις δύο πλευρές.
Ανταμοιβή με τεχνολογία
Τα παιδιά σήμερα αποκτούν το πρώτο τους smartphone σε όλο και μικρότερη ηλικία, συνήθως επειδή έχουν κουράσει τους γονείς τους με τα παρακάλια και την γκρίνια τους. Αλλά το να ενδίδετε σε κάθε απαίτηση του παιδιού δεν είναι ωφέλιμο για την διαπαιδαγώγηση του, έστω κι αν υπάρχει πάντα η δικαιολογία ότι το κινητό χρειάζεται για να σας καλεί όταν σας χρειάζεται.
Μελέτες, όμως, έχουν δείξει ότι παιδιά που έχουν smartphone, με το οποίο μπαίνουν όλη την ημέρα στο Facebook, καταλήγουν να παίρνουν χειρότερους βαθμούς στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
«Δεν υπάρχει λόγος τα παιδιά να έχουν smartphone στην 6η Δημοτικού», λέει ο παιδοψυχολόγος. «Κι αν τους έχετε ήδη δώσει, χρησιμοποιήστε το ως 'απειλή' για να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους. Γιατί αν δεν είναι, μπορείτε ανά πάσα στιγμή να το πάρετε πίσω ή να διακόψετε την σύνδεση».
Πηγή: WebMD