Αυτές οι τύψεις σε συνδυασμό με την ανησυχία, είναι ακόμη πιο έντονες όταν χρειαστεί να αφήσουμε το μωρό με μια νταντά. Εκείνη τη δύσκολη στιγμή που ζητάμε τη βοήθεια ενός ατόμου εκτός οικογένειας, γεννιούνται βασανιστικά ερωτήματα:
- Πόσο καλή δουλειά κάνει μια νταντά;
- Είναι ζεστή και ευαίσθητη;
- Παρατηρεί και ακούει προσεκτικά;
- Παίζει με το παιδί;
- Κουβεντιάζει όμορφα με το παιδί;
- Είναι υπομονετική;
- Μπορεί να προβλέψει τις δύσκολες καταστάσεις πριν αυτές προκύψουν;
Ερωτήματα που θα απαντηθούν από όλες τις καλά προετοιμασμένες υποψήφιες νταντάδες, αλλά που εμείς οι μαμάδες δεν θα νιώσουμε ποτέ πλήρως ικανοποιημένες, όποια απάντηση κι αν δώσουν, όσες συστάσεις κι αν έχουν, γιατί καμιά δεν θα είναι τόσο ιδανική για την ανατροφή των παιδιών μας!
Είναι αλήθεια ότι οποιοδήποτε βιβλίο ψυχολογίας κι αν ανοίξετε στο κεφάλαιο «βρίσκοντας το κατάλληλο άτομο για τη φροντίδα του παιδιού», θα βρείτε αρκετές λύσεις που προετοιμάζουν τους νέους γονείς γι’ αυτήν την αλλαγή.
Εγώ όμως θα τολμήσω να προτείνω σ’ όλους τους νέους γονείς… ένα παραμύθι. Πρόκειται για τις «Τρεις ερωτήσεις» του Muth, μια πανέμορφη ιστορία για το σημαντικό, το σπουδαίο και το καλό, βασισμένη σε ένα παραμύθι του Λέοντα Τολστόι. Ένα αγόρι, συντροφιά με τους φίλους του τα ζώα, αναζητά την απάντηση σε τρεις ερωτήσεις:
- Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις κάτι;
- Ποιο είναι το πιο σπουδαίο πρόσωπο;
- Ποια είναι η πιο σημαντική πράξη;
Μέσα από τις περιπέτειές του, φτάνει στη λύση:
«...να θυμάσαι πάντα πως υπάρχει μόνο μια σημαντική στιγμή, κι αυτή κάθε φορά είναι εκείνη που ζούμε. Το πιο σπουδαίο πρόσωπο είναι πάντα εκείνο που τυχαίνει να βρίσκεται δίπλα σου κι η πιο σημαντική πράξη που έχεις να κάνεις είναι πάντα αυτή που αφορά το καλό αυτού του προσώπου. Αυτές είναι οι τρεις απαντήσεις που ψάχνεις κι είναι ό,τι πιο σημαντικό και σπουδαίο πρέπει στη ζωή σου να κάνεις…»
Αν μια νταντά γνωρίζει αυτό το πανέμορφο παιδικό βιβλίο, ή μπορεί με απλά λόγια να απαντήσει στις παραπάνω τρεις ερωτήσεις, τότε κρατήστε την!
Αυτό το κείμενο θα ήθελα να το αφιερώσω στην μητέρα μου, γιατί για εκείνη η πιο κατάλληλη στιγμή ήταν η στιγμή που βρισκόταν με τα παιδιά μου, όταν εγώ έλειπα, το πιο σπουδαίο πρόσωπο ήταν τα παιδιά μου κι η πιο σημαντική πράξη της ήταν η αμέριστη φροντίδα σε αυτά!
Β.