1. Παίρνουν όλες τις αποφάσεις για λογαριασμό του παιδιού
Είναι φυσιολογικό να θέλεις να προστατεύσεις το παιδί σου. Όμως, όταν επιλέγεις πάντα εσύ τι θα φορέσει, ποια δραστηριότητα θα κάνει ή ακόμα και ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσει, του στερείς την ευκαιρία να μάθει να εμπιστεύεται τον εαυτό του. Το μήνυμα που λαμβάνει είναι ότι οι δικές του αποφάσεις δεν έχουν σημασία. Και αυτό το κάνει ανασφαλές και εξαρτημένο από τους άλλους.
2. Ακυρώνουν τα συναισθήματα των παιδιών τους
Πόσες φορές έχεις πει στο παιδί σου «δεν υπάρχει λόγος να κλαις» ή «μην είσαι υπερβολικός»; Όταν οι γονείς ακυρώνουν τα συναισθήματα του παιδιού, εκείνο μαθαίνει να τα καταπιέζει αντί να τα διαχειρίζεται. Μεγαλώνοντας, δυσκολεύεται να εκφράσει όσα νιώθει και μπορεί να μην αναγνωρίζει καν τις ίδιες του τις ανάγκες.
3. Θέτουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες
Το να ενθαρρύνεις το παιδί σου είναι σημαντικό, αλλά όταν οι απαιτήσεις σου είναι υπερβολικές, δημιουργείς άγχος και ανασφάλεια. Τα παιδιά που νιώθουν ότι ποτέ δεν είναι αρκετά καλά, μεγαλώνουν με φόβο της αποτυχίας. Χρειάζονται αγάπη και αποδοχή, όχι διαρκή πίεση για να φτάσουν έναν ανέφικτο στόχο.
4. Ελέγχουν τα παιδιά με όπλο τις τύψεις
«Έχω κάνει τόσα για σένα και αυτή είναι η ευγνωμοσύνη σου;» «Αν με αγαπούσες, δεν θα το έκανες αυτό.»
Αυτές οι φράσεις μπορεί να φαίνονται αθώες, αλλά είναι βαθιά χειριστικές. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν με ενοχές, μαθαίνουν να θυσιάζουν τις δικές τους ανάγκες για να ικανοποιούν τους άλλους. Και αυτό τα οδηγεί σε σχέσεις όπου δεν ξέρουν να βάζουν όρια.
5. Δεν παραδέχονται ποτέ ότι έχουν κάνει λάθος
Όλοι κάνουμε λάθη. Το να δείχνεις στο παιδί σου ότι αναλαμβάνεις την ευθύνη και ζητάς συγγνώμη, είναι ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που μπορείς να του δώσεις. Αντίθετα, όταν επιμένεις πως έχεις πάντα δίκιο, του μαθαίνεις ότι το λάθος είναι κάτι που πρέπει να κρύβει – αντί να μαθαίνει από αυτό.
6. Προστατεύουν τα παιδιά από κάθε δυσκολία
Είναι δύσκολο να βλέπεις το παιδί σου να απογοητεύεται ή να πληγώνεται. Όμως, όταν του λύνεις όλα τα προβλήματα, του στερείς την ευκαιρία να μάθει να αντιμετωπίζει προκλήσεις. Η ανθεκτικότητα είναι μια δεξιότητα που χτίζεται μέσα από τις δυσκολίες, όχι μέσα από την υπερπροστασία.
7. Συγκρίνουν τα παιδιά τους με άλλα
«Γιατί δεν είσαι τόσο καλός στα μαθηματικά όσο ο αδερφός σου;» «Η φίλη σου τα καταφέρνει καλύτερα, πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο.»
Οι συγκρίσεις δεν κινητοποιούν τα παιδιά – αντίθετα, τα κάνουν να νιώθουν ότι δεν είναι αρκετά καλά όπως είναι. Η αυτοπεποίθησή τους πλήττεται, και μεγαλώνοντας μπορεί να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ή να αναζητούν διαρκώς εξωτερική επιβεβαίωση.
8. Δεν εκφράζουν αγάπη και στοργή
Κάποιοι γονείς πιστεύουν ότι η στοργή κάνει τα παιδιά αδύναμα. Άλλοι, απλά δυσκολεύονται να εκφράσουν συναισθήματα. Όμως, τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, όχι μόνο μέσα από πράξεις, αλλά και μέσα από λόγια. Ένα «είμαι περήφανος για σένα» ή ένα απλό «σ’ αγαπώ» μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στον ψυχισμό τους.
Γονείς που κάνουν λάθη, αλλά προσπαθούν
Δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Όλοι κάνουμε λάθη. Το σημαντικό είναι να έχουμε επίγνωση των πράξεών μας και να προσπαθούμε να βελτιωθούμε. Τα παιδιά μας δεν χρειάζονται γονείς που δεν κάνουν ποτέ λάθος – χρειάζονται γονείς που αναγνωρίζουν τα λάθη τους και προσπαθούν να τα διορθώσουν. Με σεβασμό, αγάπη και κατανόηση, μπορούμε να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα και ισορροπημένα παιδιά.
Πληροφορίες: enikos.gr