Η σκληρή πραγματικότητα της ζωής στο σπίτι
Θυμάμαι την πρώτη φορά που το είπα σε φίλους και γνωστούς. «Α, οπότε θα ξεκουραστείς λίγο τώρα», μου είπε μια φίλη, νομίζοντας ότι θα έχω χρόνο για εμένα. Μπορώ να καταλάβω γιατί το σκέφτηκε έτσι - κι εγώ το πίστευα πριν αποκτήσω παιδιά.
Αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Μένεις σπίτι, αλλά δεν ξεκουράζεσαι ποτέ. Είσαι συνέχεια σε εγρήγορση: ξυπνάς τη νύχτα με το μωρό που βγάζει δόντια, τρέχεις να ετοιμάσεις γεύματα που ποτέ δεν αρέσουν, και φροντίζεις τα πάντα χωρίς σταματημό. Και ενώ φροντίζεις όλα αυτά, πολλές φορές ξεχνάς να προσέξεις τον εαυτό σου.
Η αξία των στιγμών και των επιλογών μας
Αλλά το σημαντικότερο είναι οι στιγμές. Κάθε πρώτη φορά: το πρώτο χαμόγελο, η πρώτη λέξη, τα πρώτα βήματα. Αυτές οι στιγμές δεν έχουν τιμή. Το να τα ζεις είναι ανεκτίμητο και αξίζει κάθε θυσία.
Σίγουρα, υπάρχει και η κοινωνική πίεση. Η επιτυχία μετριέται συχνά από την καριέρα, το εισόδημα ή το τι καταφέρνουμε στη δουλειά. Όταν λέω ότι μένω σπίτι, ακούω συχνά: «Δεν βαριέσαι όλη μέρα;». Δεν μπορώ να μην αντιδράσω. Μπορεί να φαίνεται έτσι από έξω, αλλά η ζωή στο σπίτι είναι γεμάτη προκλήσεις και ευθύνες.
Μια επιλογή αγάπης και δέσμευσης
Δεν υποτιμώ καθόλου τις φίλες και γνωστές μου που δουλεύουν σκληρά και προσπαθούν να ισορροπήσουν δουλειά και οικογένεια. Αλλά η δική μου απόφαση ήταν διαφορετική. Είναι η απόφαση που θεωρώ σωστή για τη δική μας οικογένεια.
Δεν λέω ότι είναι πάντα εύκολο. Υπάρχουν μέρες που νιώθω εξάντληση και αναρωτιέμαι αν θα ήμουν καλύτερη μαμά αν δούλευα και είχα τον χρόνο για τον εαυτό μου. Όμως, εκείνες οι μικρές στιγμές που με γεμίζουν αγάπη και ευγνωμοσύνη, όπως όταν ζωγραφίζουμε ή διαβάζουμε παραμύθια πριν τον ύπνο, με θυμίζουν γιατί το έκανα.
Το μήνυμα για κάθε μητέρα
Σε κάθε γυναίκα που είναι στη θέση μου, θέλω να πω ότι η απόφασή σου να μείνεις σπίτι δεν είναι λιγότερο σημαντική. Είσαι η πρώτη δασκάλα των παιδιών σου, η πρώτη τους φίλη, ο ασφαλής τους τόπος. Και αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το υποτιμήσεις.
Σε όσους κρίνουν, λέω: προσπαθήστε να δείτε τη ζωή μέσα από τα μάτια μιας μητέρας που μένει στο σπίτι. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, και κάθε απόφαση έχει τη δική της αξία. Το πιο σημαντικό είναι να επιλέγουμε αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους και που ταιριάζει στις ανάγκες των δικών μας ανθρώπων.
Η επιλογή μου να μείνω σπίτι με τα παιδιά μου δεν ήταν ποτέ τεμπελιά. Ήταν μια συνειδητή απόφαση για να ισορροπήσω τη μητρότητα και την οικογενειακή ευτυχία. Ήταν μια απόφαση αγάπης, ευθύνης και δέσμευσης. Και κάθε φορά που τα παιδιά μου με κοιτάζουν με τα γεμάτα εμπιστοσύνη μάτια, ξέρω ότι έκανα το σωστό.