Ερώτηση:
Έχω ένα αγοράκι 3 ετών και ένα κοριτσάκι 7 μηνών. Με τον γιο μου ήμασταν πολύ δεμένοι πριν έρθει στη ζωή η αδερφή του. Τα κάναμε όλα μαζί και ήταν ένα ήρεμο και χαρούμενο παιδί. Εδώ και 6-7 μήνες, όμως, μοιάζει συνέχεια θλιμμένος και δεν με θέλει καθόλου. Είναι κολλημένος στον μπαμπά του και δεν μιλάει καθόλου γι’ αυτό που τον ζορίζει - σχεδόν αρνείται την ύπαρξη της αδερφής του. Ξέρω ότι του λείπω, όπως μου λείπει κι εμένα… Ο άντρας μου κάνει ό,τι μπορεί για βοηθήσει, αλλά πλέον, επειδή έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά, δεν έχω χρόνο για κανένα μου παιδί, αλλά με το γιο μου ακόμα πιο λίγο. Δε ξέρω τι να κάνω, ούτε πώς να φερθώ. Νιώθω αποτυχημένη ως μαμά. Σας παρακαλώ βοηθήστε με αν μπορείτε.Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Έχετε καταφέρει να αναπτύξετε με κόπο την οικογένεια σας. Αντίστοιχος κόπος χρειάζεται και για να προχωρήσετε σε κάθε επόμενη φάση. Τα παιδιά σας, οι δουλείες σας, το σπίτι, η συντροφική σας σχέση, όλα ζητούν την προσοχή και την φροντίδα σας.
Είναι πρόσφατες και σημαντικές οι εξελίξεις σας. Η γέννηση της κόρης σας και η επιστροφή σας στην εργασία σας, άλλαξαν εντελώς τα δεδομένα της καθημερινότητάς σας και τελικά της ζωής σας.
Όλοι ζορίζεστε με αυτές τις αλλαγές, ακόμη και εάν έχουν χαρά. Καθένας από εσάς το εκφράζει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τον ρόλο του και τη φάση στην οποία βρίσκεται. Εσείς και ο σύντροφός σας βγαίνετε μπροστά, και τα παιδιά σας ζητούν από εσάς.
Φροντίστε με κάθε τρόπο, με τα τρυφερά λόγια σας, με την αγκαλιά σας, με τον παραπάνω χρόνο αφού επιστρέψετε από την εργασία σας, με το σαββατοκύριακο. Είναι σημαντικό για όλους σας να καταγράψετε πως αυτά τα νέα δεδομένα, δεν είναι απλώς πιο απαιτητικά (που είναι!) αλλά είναι και πιο πλούσια, πιο εξελιγμένα!
Βάλτε ως στόχο τη χαρά σας, με έγνοια προς όλους τους συνδυασμούς των σχέσεων σας.
Σας ευχαριστώ
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.