Μια αναγνώστρια αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας την δική της εμπειρία και το γιατί δεν μετάνιωσε ποτέ την απόφασή της να μην κάνει άλλο παιδί.
«Από τη πρώτη στιγμή που κράτησα το μωρό μου στην αγκαλιά μου, η ζωή μου άλλαξε ριζικά.
Ο ερχομός ενός παιδιού φέρνει μια αίσθηση ευθύνης που προηγουμένως δεν μπορούσες καν να φανταστείς. Η καθημερινότητα γεμίζει από δραστηριότητες, ανάγκες και προκλήσεις που ανακαλύπτεις στην προσπάθειά σου να προσφέρεις το καλύτερο στο παιδί σου.
Κάθε γέλιο, κάθε βήμα, είναι μια νέα ανακάλυψη. Όμως, μαζί με αυτές τις χαρές έρχεται και η πραγματικότητα της υπερκόπωσης, του άγχους αλλά και το γεγονός ότι καθημερινά πρέπει να θυσιάζεις κομμάτια του εαυτού σου.
Αφού το μωρό μου έγινε νήπιο, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ την πιθανότητα να αποκτήσω κι άλλο παιδί. Ήταν μια περίοδος γεμάτη αμφιβολίες.
Σκεφτόμουν την συνεχή φροντίδα που απαιτεί ένα βρέφος, αλλά και την προσοχή που χρειάζεται ένα νήπιο. Σήμερα, με τη σοφία που μου χάρισε η εμπειρία, μπορώ να πω ότι ήξερα βαθιά μέσα μου πως δεν θα τα έβγαζα πέρα με δύο παιδιά.
Διαπίστωσα ότι η απόφαση να μείνω με ένα παιδί δεν ήταν προϊόν φόβου ή αδυναμίας. Ήταν μια συνειδητή επιλογή που στηρίχθηκε στην εσωτερική μου ενσυναίσθηση. Όπως κάθε μητέρα, αναγνώρισα τις δυνατότητές μου, τις ανάγκες του παιδιού μου και τις δικές μου προτεραιότητες.
Η αλήθεια είναι ότι η προσφορά αγάπης και προσοχής σε έναν μόνο γιο ή κόρη είναι ήδη μια απαιτητική αποστολή. Ο ποιοτικός χρόνος που μπορώ να αφιερώσω στο παιδί μου είναι πολύτιμος και ανεκτίμητος.
Επιπλέον, η οικονομική παράμετρος είναι ένας άλλος σημαντικός παράγοντας. Η ανατροφή ενός παιδιού είναι δαπανηρή. Έχω δει φίλες μου να αναλώνονται σε δάνεια και θυσίες για να μπορέσουν να παρέχουν το καλύτερο στα παιδιά του. Αξιολογώντας την κατάσταση, δεν ήθελα να υποθηκεύσω την ποιότητα ζωής μας ως οικογένεια. Ήθελα να προσφέρω στον γιο μου ταξίδια, δραστηριότητες και στήριξη σε κάθε βήμα της ανάπτυξής του.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η κοινωνία συχνά σε πιέζει. Οι ερωτήσεις για το αν θα κάνω άλλο παιδί ή οι υποδείξεις από άλλες μητέρες πολλές φορές εντείνονται. Αλλά η ευτυχία δεν αντλείται μόνο από την ανατροφή πολλών παιδιών. Μπορεί κανείς να βρει την πληρότητα και την ικανοποίηση που αναζητά, ανεξαρτήτως αριθμού.
Σήμερα, καθώς παρακολουθώ τον γιο μου να μεγαλώνει και να εξελίσσεται, νιώθω υπερήφανη για την απόφασή μου. Η επιλογή μου να μη γίνω μητέρα δεύτερης φοράς δεν είναι απόφαση ενδυναμωτική μόνο για μένα, αλλά και για το παιδί μου. Μαθαίνουμε από κοινού κάθε μέρα και χτίζουμε έναν ισχυρό δεσμό, καθορισμένο από την αγάπη και την αφοσίωση.
Συμπληρώνοντας, δεν μετάνιωσα που δεν έκανα 2ο παιδί. Ξέρω ότι οι συγκρούσεις, το άγχος και οι ανάγκες που αναδύονται από έναν πολυάσχολο γονεϊκό ρόλο θα με είχαν αποδιοργανώσει. Αντιθέτως, η ζωή με το ένα μου παιδί μου μάθαε πώς να αγκαλιάζω τη μοναδικότητα και να εκτιμώ τις μικρές στιγμές. Η απόφαση αυτή με έκανε πιο δυνατή, πιο όρθια και πιο συνειδητοποιημένη.»