Αυτή η δημοσίευση που αλιεύσαμε από τη σελίδα Άγγιγμα Ψυχής μάς υπενθυμίζει πόσο αμείλικτος είναι ο χρόνος και πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε τους γονείς μας.
«Μια μέρα η μαμά δεν θα σου τηλεφωνεί πια.
Μια μέρα θα εύχεσαι να ζούσε περισσότερες μέρες για να απολαύσεις τον χρόνο σου μαζί της.
Μια μέρα θα σταματήσει να σου λέει να σταματήσεις τα βίτσια σου.
Μια μέρα θα σταματήσει να σου δίνει τις συμβουλές που πιστεύει ότι είναι σωστές για σένα.
Μια μέρα θα βρεις εκείνο το σπίτι όπου πάντα σε περίμενε με ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ κατά την άφιξή σου,αδειο.
Μια μέρα η φωνή της δεν θα ακούγεται πια.
Μια μέρα θα υπάρχουν μόνο αναμνήσεις.
Ο χρόνος κυλά γρήγορα και δεν περιμένει Τίποτα και κανέναν.
Και εκείνη τη μέρα θα νιώσεις ένα κενό τόσο μεγάλο που τίποτα και κανείς δεν θα μπορεί να γεμίσει.»