«Δεν έχει νόημα να συγκρίνετε τα ενήλικα παιδιά σας με άλλα ενήλικα παιδιά.
Στη ζωή δεν υπάρχει μόνιμα καλή ζαριά.
Ότι και αν κάνεις, κάποια στιγμή θα βρεθείς μπροστά σε δυσκολίες, εμπόδια, δυστυχία. Γιατί όλα αυτά πάνε πακέτο με τις όμορφες στιγμές.
Το ότι ο γιος του γείτονα παντρεύτηκε ενώ ο δικός σας όχι, δεν έχει καμία σημασία.
Το ότι η κόρη σας αποφάσισε να χωρίσει, ενώ δε θα θέλατε να στιγματιστείτε με έναν χωρισμό, δεν έχει καμία σημασία.
Αυτό που θα έπρεπε να έχει σημασία είναι αν ακολουθούν την δική τους καρδιά, αν είναι ευτυχισμένοι, αν πασχίζουν να γίνουν αυτό που ονειρεύονται να γίνουν.
Να είναι υγιείς, σώμα και πνεύμα.
Όλα τα υπόλοιπα περνάνε. Καλώς ή κακώς.
Είναι λυπηρό να βλέπω ανθρώπους να φοβούνται να πάρουν αποφάσεις γιατί θα κριθούν από τους γονείς τους.
Λες και δε τους φτάνει η δική τους δυσκολία, ο δικός τους πόνος.
Κουβαλούν και το χρέος απέναντι στην οικογένεια.
Το ότι τα παιδιά σας επιλέγουν δρόμους αγνώστους για εσάς, μπορεί να σας τρομάζει, να σας δημιουργεί ανασφάλεια αλλά... το ότι είναι παιδιά σας δε σταματά να σημαίνει πως είναι ενήλικες. Είναι φίλοι, σύντροφοι, επαγγελματιές, ελεύθεροι άνθρωποι.
Να είστε περήφανοι για όλα όσα είναι και όταν στην ζωή τους συναντούν ένα βουνό από προβλήματα, να είστε απλώς εκεί.
Να τους θυμίζετε πως ότι και αν γίνει... πάντα θα έχουν κάποιον να τους δέχεται και να τους αγαπάει... όχι μόνο γι'αυτό που είναι αλλά... παρόλο που είναι αυτό που είναι»