«Παρόλο που με τον σύντροφό μου ήμασταν μαζί μόνο 2 χρόνια πήραμε την μεγάλη απόφαση να παντρευτούμε. Αγαπιόμασταν και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή μας χώρια ο ένας από τον άλλον.
Μετά τον αρραβώνα μας, είχαμε αρκετές συζητήσεις σχετικά με το γάμο. Μία από αυτές ήταν το ότι θα κρατούσα το επίθετό μου. Ο αρραβωνιαστικός μου δεν φάνηκε να έχει κάποιο πρόβλημα με αυτό και έτσι ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες.
Λίγο καιρό αργότερα, η συμπεριφορά του άλλαξε. Όταν τον ρώτησα τι συμβαίνει, μου είπε ότι δεν αισθανόταν άνετα με το να κρατήσω το επώνυμό μου και ότι είχε συνομιλήσει με τη μητέρα του δύο ημέρες πριν και ήταν οργισμένη για το γεγονός αυτό.
Έφτασε μάλιστα στο σημείο να του πει ότι θα παντρευόταν μια τοξική γυναίκα!
Τσακωθήκαμε πάρα πολύ άσχημα και του είπα ότι δεν υπάρχει λόγος να παντρευτούμε αν δεν μπορεί να ικανοποιήσει αυτή μου την επιθυμία και αφήνει την μητέρα του ανεξέλεγκτη να του βάζει λόγια.
Έφυγε από το σπίτι την επόμενη μέρα και δεν μου ξαναμίλησε. Δεν απαντούσε στα τηλέφωνα και αναγκάστηκα να του στείλω μήνυμα ότι ο γάμος ακυρώνεται.
Μία ώρα αργότερα από εκείνο το μήνυμα, η μητέρα του με πήρε τηλέφωνο και άρχισε να με βρίζει. Με απείλησε ότι θα μου κάνει τη ζωή κόλαση για όσα έκανα στον γιο της.
Δεν περίμενα να λάβω ένα τηλεφώνημα από τη ΜΗΤΕΡΑ του μια ώρα αργότερα, η οποία μου έβγαζε το στόμα στο τηλέφωνο, με έβριζε και με ενημέρωνε ότι θα μου έκανε τη ζωή κόλαση για όσα έκανα στο γιο της.
Άλλαξα σπίτι και έχασα κάθε επικοινωνία μαζί τους. Ήταν μια σοκαριστική εμπειρία που με έβαλε σε σκέψεις. Εν τέλει, η απόφαση να πάρει κάποιος το επώνυμο του συντρόφου του θα πρέπει να είναι μια αμοιβαία και με σεβασμό συμφωνία, που να αντανακλά τις αξίες και τις ταυτότητες και των δύο ατόμων. Όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τη χειραγώγηση και τον εξαναγκασμό, καθίσταται απαραίτητο να αναγνωρίζει και να διεκδικεί τα δικά του όρια και επιθυμίες.»
Πηγή: brightside.me