«Παρόλο που τα παιδιά μου είναι τώρα έφηβοι, όταν κλείνω τα μάτια μου ακούω τον απόηχο των μικρών μωρών που ήταν κάποτε. Γιατί αυτές οι μικρές εκδοχές είναι ακόμα εκεί...
Τις βλέπω στα λακκάκια τους όταν χαμογελούν και στις γλυκές τους εκφράσεις όταν αποκοιμούνται.
Στον τρόπο που ρίχνουν το κεφάλι τους προς τα πίσω όταν βρίσκουν κάτι εξαιρετικά αστείο.
Όταν κουκουλώνονται με τις παιδικές τους κουβέρτες.
Το βλέπω κάθε φορά που επιλέγουν να καθίσουν δίπλα μου στον καναπέ για να δουν τηλεόραση και κάθε φορά που αφήνουν κάτω τα κινητά τους για να παίξουν πιάνο ή κιθάρα.
Μπορεί να έχουν μεγαλώσει και να με έχουν ξεπεράσει στο ύψος, αλλά αυτά τα μικρούλικα πλάσματα που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκαν είναι ακόμα εδώ.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το να τα βλέπω να μεγαλώνουν!»
Πηγή: Changing Perspectives with Jenni Brennan