Κάποιες μαμάδες ωστόσο, βλέπουν στις κόρες τους τον εαυτό τους και προσπαθούν να ζήσουν μέσα από αυτές και να τους επιβάλλουν τις δικές τους επιθυμίες. Δεν το κάνουν (πάντα!) επίτηδες, όμως συμβαίνει και δεν θα έπρεπε, όπως γράφει και αυτή η μητέρα.
«Οι κόρες μας δεν η μικρογραφία μας. Είναι ξεχωριστά άτομα με δικά τους θέλω και όνειρα.
Στην αρχή, ίσως, τις ωθήσουμε να κάνουν πράγματα που στην πραγματικότητα αρέσουν μόνο σε εμάς. Αλλά σύντομα, θα τις αφήσουμε να κάνουν αυτό που θέλουν.
Γιατί θέλουμε να επιμείνουν σε πράγματα που κάνουν ευτυχισμένες εκείνες και όχι εμάς.
Και μερικά από τα ενδιαφέροντά μας είναι παρόμοια.
Άλλα είναι διαφορετικά.
Έτσι, διδάσκουμε η μία την άλλη.
Καμιά φορά στις κόρες μας βλέπουμε τους εαυτούς μας. Στις εκφράσεις του προσώπου, στο ύφος... Και αυτό μας κάνει να χαμογελάμε. Αλλά δεν είμαστε ίδιες.
Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα για να τις αγαπάμε.
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι ο τρόπος που συνδεόμαστε με τις κόρες μας. Ας τις μεγαλώσουμε με τρυφερότητα, ευγένεια και μπόλικη αυτοπεποίθηση για να πετύχουν τα δικά τους όνειρα.
Οι κόρες μας πρέπει να ζήσουν τη δική τους ζωή και όχι αυτή που θα θέλαμε εμείς.
Είναι διαφορετικές από εμάς και έχουν πολλά να καταφέρουν.»
Πηγή: livingfull.com