Κάντε μια συζήτηση με το παιδί
Πριν αποφασίσετε αν το παιδί θα διακόψει ή όχι μια δραστηριότητα, κάντε μια σοβαρή συζήτηση μαζί του. Ωστόσο, πρέπει να θυμάστε να ρωτάτε συγκεκριμένα πράγματα, και όχι γενικές ερωτήσεις όπως «γιατί θέλεις να σταματήσεις». Οι πρώτες θα σας δώσουν μια ξεκάθαρη εικόνα για το αν παιδί πιέζεται ή παλά βαριέται, ενώ από τις δεύτερες θα πάρετε ασαφείς απαντήσεις όπως «δεν ξέρω» ή «δεν μου αρέσει».
Προτιμήστε ερωτήσεις όπως: «τι σου αρέσει σε αυτό το άθλημα;», «θα σου άρεσε να παίζεις το ίδιο άθλημα με μια άλλη ομάδα;», «τι θα έκανε καλύτερη την προπόνηση;» ή «θα ήθελες να δοκιμάσεις μια διαφορετική δραστηριότητα;». Οι πληροφορίες που θα αντλήσετε από τις απαντήσεις τους, θα σας βοηθήσουν να διερευνήσετε την κατάσταση και να πάρετε τη σωστή απόφαση.
Αναρωτηθείτε μήπως βλάπτει το παιδί (σωματικά ή συναισθηματικά)
Ένας τραυματισμός, η σωματική καταπόνηση ή η ψυχολογική πίεση από τον προπονητή ή κάποιον άλλο παιδί, αποτελούν τους πιο συνηθισμένους λόγους που κάνουν το παιδί να θέλει να σταματήσει το ένα άθλημα, παρόλο που το αγαπά.
Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο Joseph Austerman, καλό είναι να μιλήσετε τόσο στον εκπαιδευτικό (προπονητή, δασκάλα μουσικής κτλ) όσο και στο παιδί σας πριν πάρετε οποιαδήποτε οριστική απόφαση. Είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για εμπόδια που ξεπερνιούνται. Ωστόσο, αν το πρόβλημα παραμένει και το παιδί πιέζεται περισσότερο απ’ όσο μπορεί να αντέξει, η αποχώρησή του ίσως είναι η πιο υγιής επιλογή.
Μήπως είναι σημάδι κατάθλιψης ή άγχους;
Η απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που κάποτε του ήταν ευχάριστες, όπως ο αθλητισμός, ίσως είναι σημάδι ότι το παιδί έχει πολύ άγχος ή ακόμα και κατάθλιψη. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, όμως, θα υπάρχουν κι άλλα ανησυχητικά σημάδια όπως αλλαγή στον ύπνο ή την όρεξή του, κοινωνική απομόνωση, μειωμένη σχολική απόδοση ή υπερβολικό άγχος.
«Είναι προτιμότερο να επιτρέψουμε σε ένα παιδί να σταματήσει μια δραστηριότητα όταν παρουσιάζει σημάδια άγχους ή κατάθλιψης», αναφέρει η παιδοψυχολόγος Cindy T. Graham. «Η συνέχιση μιας δραστηριότητας που το επιβαρύνει ψυχολογικά, θα χειροτερέψει την ψυχική του υγεία, θα επιβαρύνει την καθημερινότητά του και τελικά θα χάσει το ενδιαφέρον του για όλες τις αθλητικές δραστηριότητες. Επιπλέον, αν το παιδί δείχνει σημάδια αρνητικής αυτοεκτίμησης, θα πρέπει να εξετάσουν σοβαρά αν η συνέχιση του συγκεκριμένου αθλήματος το βοηθάει».
Το παιδί αγαπάει όντως τη δραστηριότητα ή την κάνει για χατίρι σας;
Αναρωτηθείτε αν το παιδί συμμετέχει σε μια δραστηριότητα επειδή του αρέσει πραγματικά ή επειδή εκπληρώνει μία δική σας επιθυμία. Συχνά, μέσα από τα παιδιά μας προσπαθούμε να εκπληρώσουμε δικά μας όνειρα και απωθημένα, τα οποία ακολουθεί το παιδί αδιαμαρτύρητα για να μην μας στεναχωρήσει.
«Είναι μια διαδικασία που συμβαίνει ασυνείδητα», τονίζει η παιδοψυχολόγος, «γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να εξετάζουν αν το παιδί αντλεί όντως ικανοποίηση από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα ή αν συμμετέχει σε αυτή για να μην σας απογοητεύσει».
Μήπως θέλει να τα παρατήσει επειδή είναι τελειομανής;
Ίσως το παιδί θέλει να σταματήσει μια δραστηριότητα επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα πολύ υψηλά στάνταρ που θέτει το ίδιο για τον εαυτό του. «Αρκετά παιδιά, αν δεν είναι τέλεια ή αν δεν ξεχωρίζουν για τις επιδόσεις τους, προτιμούν να τα παρατήσουν παρά να προσπαθήσουν για να βελτιωθούν - κι αυτό είναι σημάδι τελειομανίας», εξηγεί η παιδοψυχολόγος. «Τα παιδιά με τάσεις τελειομανίας πιστεύουν ότι “πρέπει” να πετυχαίνουν πάντα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τους εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοσή τους.
Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς πρέπει να εστιάσουν κυρίως στο θέμα της τελειομανίας του παιδιού και να επιβραβεύουν όχι την επίδοσή του (για παράδειγμα πόσα γκολ θα βάλει ή πόσο γρήγορα θα τρέξει), αλλά την σκληρή προσπάθεια που καταβάλει κάθε φορά. «Το να διδάσκεις στα παιδιά να εστιάζουν στη διαδικασία, να μαθαίνουν νέες δεξιότητες και να συγχωρούν τον εαυτό τους για τυχόν λάθη τους, είναι μαθήματα που θα τα βοηθήσουν στην μετέπειτα ζωή τους».
Πηγή: huffpost.com