Ολόκληρη η ανάρτηση
«Είμαι η μαμά σου.
Είμαι και άνθρωπος βέβαια, γι’ αυτό και τσαντίζομαι καμιά φορά όταν δεν ακούς, αγανακτώ τα βράδια που με κρατάς ξάγρυπνη και αναρωτιέμαι πολλές φορές "τι κάνω λάθος;".
Όμως είμαι και πάλι πρώτα η μαμά σου…
Γι’αυτό και καταφέρνω να βρίσκω υπομονή η οποία πριν από εσένα δεν υπήρχε.
Γι’αυτό και όταν σε χαζεύω να κοιμάσαι ξεχνάω την κούρασή μου και όταν με φωνάζεις να παίξουμε κάνω τον καραγκιόζη παρόλο που τα μάτια μου κλείνουν και το σώμα μου πονάει ολόκληρο.
Καταφέρνω να κάνω όλα τα παραπάνω, γιατί θυμάμαι πως ήταν τότε που είχαμε ήσυχα βράδια και κοιμόμασταν ένα οκτάωρο χωρίς διακοπή.
Θυμάμαι την ελευθερία του να επιστρέφω αργά από την δουλειά χωρίς να αισθάνομαι τύψεις.
Θυμάμαι πολύ καλά την ζωή όταν υπήρχε πρόγραμμα και μπορούσα να κάνω σχέδια για το άμεσο μέλλον - την ζωή τότε που μπορούσα απλά να ξαπλώσω και να διαβάσω το βιβλίο μου χωρίς καμία ενόχληση.
Θυμάμαι πολύ καλά την ζωή μου πριν από εσένα και δεν μου λείπει καθόλου!».