«Χρειάστηκε να γίνω μητέρα τελικά, για να μάθω να αγωνίζομαι για όσα αγαπώ.
Όλη μου τη ζωή μού έλεγαν πως είμαι ''καλούλα'' και ''παθητική'', αλλά η μητρότητα ξύπνησε κάτι μέσα μου.
Όλα άλλαξαν από τότε που έγινα μαμά. Συνειδητοποίησα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου, όπως ότι δεν είμαι... κλασική μαμά! Δεν είμαι τόσο καλή στο να ακολουθώ κανόνες.
Αλλά αυτό που κάποτε έβλεπα ως αποτυχία, ήταν στην πραγματικότητα αποτυχία συμμόρφωσης σε ένα φανταστικό πλαίσιο αδύνατων ιδανικών που έγραψε κάποιος άλλος.
Έτσι, λοιπόν, θα ταΐσω με όποιο τρόπο θέλω το μωρό μου.
Θα το νανουρίσω στην αγκαλιά μου και θα το κοιτάω στα μάτια.
Θα το αφήσω να κοιμηθεί όσο θέλει.
Θα παραλείψω το μπάνιο, αν δεν αντέχω.
Θα πάψω να κάνω σκέψεις όπως ''θα έπρεπε μέχρι τώρα να είχε περπατήσει''
Θα σταματήσω να κατηγορώ τον εαυτό μου δεν κάνουμε κατασκευές από το πρωί έως το βράδυ.
Θα αφήνω τον γιο μου να βαριέται περιστασιακά.
Θα τον αφήσω να τσιμπολογάει λίγο πριν από τα γεύματα.
Θα επιλέγω τις μάχες μου.
Θα λέω με περήφανα ότι είμαι μαμά που μένει στο σπίτι.
Θα βρω χρόνο μέσα στη μέρα για τον εαυτό μου για να μη φτάνει το βράδυ και είμαι πτώμα από την κούραση.
Πραγματικά, απολαμβάνω αυτές τις επαναστατικές πλευρές του χαρακτήρα μου, γνωρίζοντας ότι το παιδάκι μου είναι υγιές και χαρούμενο και ότι η μαμά του είναι ήρεμη με σώας τας φρένας.»
Πηγή: The Natural Parent Magazine