Όλα είναι καινούρια για τα παιδιά κι όταν κοιτάζω μαζί τους τα λουλούδια, το γρασίδι, το χιόνι ή τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, γίνονται ξανά συναρπαστικά, σαν να τα βλέπω για πρώτη φορά.
Και μπορεί εμείς να τους μαθαίνουμε τον κόσμο από την αρχή και να απαντάμε στα δεκάδες «γιατί» που μας ρωτάμε, αλλά εκείνα μας διδάσκουν να βλέπουμε την ομορφιά στα απλά, καθημερινά πράγματα.
Ως γονείς, είναι δουλειά μας να τα διδάσκουμε διάφορα πράγματα για τη ζωή, αλλά στην πραγματικότητα διδασκόμαστε πολλά περισσότερα από εκείνα. Αυτήν τη στιγμή, κάθομαι στην αυλή με τον γιο μου ο οποίος εξερευνά τα πεσμένα φύλλα και γελά με τον δυνατό αέρα. Στο μεταξύ, η κόρη μου χορεύει και γελάει με τη σκιά της.
Αντί να εκμεταλλευτώ τον χρόνο που παίζουν για να πλύνω τα πιάτα ή να απλώσω τα ρούχα, κάθομαι μαζί τους γιατί με μαθαίνουν να ανακαλύπτω τη χαρά σε κάθε τι γύρω μου. Με μαθαίνουν να επιβραδύνω τον χρόνο, να βλέπω τον κόσμο με δέος και απορία και να τον γνωρίζω ξανά από την αρχή μέσα από τα μάτια τους.
Είναι μεγάλο προνόμιο να είσαι γονιός και να μαθαίνει κάθε μέρα κάτι καινούριο από τα παιδιά σου.
Μετάφραση από The Bradley Bunch