Σ' εκείνη, λοιπόν, και όλες τις μαμάδες αφιερώνουμε αυτό το τρυφερό αυτό κείμενο μιας αναγνώστριας που, πραγματικά, άγγιξε την καρδιά μας.
«Μαμά...
Γερνάω.
Το νιώθω κι ας μην φαίνεται στο πρόσωπό μου. Οι πλάτες μου έχουν βαρύνει από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις και η καρδιά μου έχει πονέσει πολύ το τελευταίο διάστημα.
Παρόλα αυτά, δεν το βάζω κάτω. Βλέπεις μαμά, σου μοιάζω. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ βλέπω τις ομοιότητες μεταξύ μας. Και να σου πω κάτι; Μ' αρέσει. Χαίρομαι που αντιμετωπίζω την κάθε δυσκολία με χαμόγελο και αυτοσαρκασμό.
Θυμάσαι που μου έλεγες ότι ένα καλό αστείο πάντα μπορεί να απαλύνει τη διάθεση; Είχες δίκιο. Απ' ότι φαίνεται, πήρα την ανθεκτικότητά σου στα χτυπήματα της μοίρας, το χιούμορ σου, αλλά και την αποφασιστικότητά σου.
Μαμά, γερνάω και γίνομαι μια εκδοχή του πιο αγαπημένου μου ανθρώπου σ’ αυτόν τον κόσμο και νιώθω πολύ περήφανη γι' αυτό. Σου μοιάζω και είναι υπέροχο.
Όπως και εσύ, είμαι λογική και προσγειωμένη.
Είμαι αυστηρή. Και παρόλο που κάποτε σε κατηγόρησα γι' αυτό, τώρα, που τα παιδιά μου είναι στην εφηβεία, καταλαβαίνω γιατί το έκανες. Ήθελες να μας προστατέψεις και αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ.
Μαμά, σου χρωστάω πολλές συγγνώμες που δεν χωράνε σε μια κόλλα χαρτί...
Για τις φορές που σου είπα ψέματα, γιατί νόμιζα ότι δεν θα με καταλάβεις και για τα πικρά λόγια που είχαμε ανταλλάξει κάποτε. Ξέρω ότι η καρδιά σου είναι γεμάτη συγχώρεση και κατανόηση και βλέπω ότι το ίδιο ισχύει και για τη δική μου σ' ότι αφορά τα παιδιά μου.
Σ' ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει, κυρίως όμως γιατί φρόντισες να σου μοιάσω.»