«Κανείς δεν μου είπε πόσο τρομακτικό θα ήταν να αγαπώ όπως μόνο μια μητέρα μπορεί να αγαπήσει.
Κανείς δεν μου είπε πόσο πολύ θα πονούσε.
Κανείς δεν μου είπε για τη χαρά που θα με έκανε τόσο ευτυχισμένη.
Κανείς δεν μου είπε για το βάρος αυτής της αγάπης που θα ''καθόταν'' στην καρδιά μου και θα μου ήταν αδύνατο να αναπνεύσω μερικές φορές. Πως θα κρατούσα το μωρό στο στήθος μου και θα μύριζα την μαγική μυρωδιά του και μέσα μου θα ξυπνούσε μια πρωτόγονη επιθυμία να το κρατήσω για πάντα ασφαλές στην αγκαλιά μου.
Κανείς δεν μου είπε πως θα ξαγρυπνούσα πάνω από το μωρό μου μέρα νύχτα. Τα μάτια μου κοντεύουν να κλείσουν από την εξάντληση, αλλά εγώ δεν φεύγω από το πλάι του. Το παρακολουθώ να ανασαίνει απαλά και νιώθω απέραντη λατρεία γι' αυτό το πλάσμα. Πραγματικά, η ύπαρξή του με συγκινεί.
Κανείς δεν μου είπε πώς η αγάπη θα με κατάπινε ολόκληρη. Πως με κάποιο τρόπο η ζωή μου θα ένιωθε ξαφνικά απείρως πιο εύθραυστη και φευγαλέα. Πώς η ίδια μου η θνητότητα θα ξεπροβάλλει πάνω μου σαν σκιά και θα με έκανε να θέλω να σταματήσω τον χρόνο.
Κανείς δεν μου είπε πώς η γέννα θα με έκανε να φοβάμαι τον θάνατο με έναν τρόπο που δεν περίμενα ποτέ- πως θα ένιωθα ότι η ζωή μου ήταν τόσο σφιχτά δεμένη γύρω από αυτή την αγάπη που το να τον χάσω θα ήταν χειρότερο από το να πεθάνω χίλιες φορές.
Πως τα νήματα που με έδεναν με αυτό το παιδί θα γίνονταν η γραμμή της ζωής μου και πως το να το βλέπω να μεγαλώνει και να βγαίνει στον κόσμο θα ήταν το πιο τρομακτικά όμορφο πράγμα.
Κανείς δεν μου είπε ότι το να γίνω μαμά θα άνοιγε μια πόρτα στην καρδιά μου σε μια αγάπη που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Και πως το μέγεθος αυτού του συναισθήματος θα με άφηνε να προσπαθώ να βρω τα πατήματά μου σε έναν κόσμο που ξαφνικά μου φάνηκε ξένος και απίστευτα αληθινός.
Κανείς δεν μου το είπε γιατί δεν υπάρχουν πραγματικά λόγια, έτσι δεν είναι;»
Πηγή: spiritysol.com