Το φυτό-καταδότης
Τον θυμάστε; Ναι. Σας έλειψε; Όχι. Και εδώ που τα λέμε πώς να μας λείψει όταν η χαρά του ήταν η δική μας δυστυχία. Το φυτό-καταδότης δεν είναι ο καλός μαθητής που όλοι θαυμάζαμε και, κατά βάθος, ζηλεύαμε. Ήταν η Γκεστάπο των 90ς που έλαμπε από χαρά όταν έβαζε απουσίες και κάρφωνε στους καθηγητές το κάθε μας παραστράτημα.
To παιδί-θαύμα
Το παιδί-θαύμα ήταν το πανέμορφο, πανέξυπνο, ταλαντούχο και cool άτομο που ήταν «μέσα σε όλα». Είτε αγόρι είτε κορίτσι είχε κατακτήσει τις καρδιές των καθηγητών, των γονιών, των συμμαθητών, αλλά και της καθαρίστριας του σχολείου! Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά που του χάρισε απλόχερα η φύση ήταν και καλό παιδί και έτσι, δεν μπορούσες με τίποτα να τον αντιπαθήσεις.
Ο «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα»
Αυτό το αλάνι, λίγο πολύ, είχε αγαπηθεί απ' όλους μας. Μπορεί να τα έγραφε όλα - μαθήματα, συμμαθητές, καθηγητές- στα παλιά του τα παπούτσια, αλλά έκανε τις σχολικές ώρες πιο ενδιαφέρουσες με την παρουσία του (όταν μας έκανε την τιμή να έρθει!) Πρώτος στις σκανταλιές και τις κοπάνες έφερνε το χάος μαζί του και μας έκανε να κλαίμε από τα γέλια!
Η «Μις Σχολείο»
Άλλοι την αγάπησαν και άλλοι την μίσησαν. Κανείς όμως δεν την ξέχασε ποτέ! Εκείνο το ανεπτυγμένο για την ηλικία του κορίτσι που ήταν πάντα ντυμένο στην τρίχα, με αψεγάδιαστο μακιγιάζ και ύφος χιλίων καρδιναλίων, θεωρούσε την ύπαρξή της μοναδική και φρόντιζε να το δείχνει με κάθε τρόπο. Η δημοφιλία της ήταν πραγματικά αξιοζήλευτη και φυσικά, τα είχε με τον πιο ωραίο και «μάγκα» του σχολείου.
Η «μάγισσα»
Μακρύ μαύρο μαλλί, σκουλαρίκια σε όλο της το πρόσωπο, λιγομίλητη και ίσως το μόνο άτομο που «έτρεμε» η Μις Σχολείο. Αυτό το... γκοθ κορίτσι μπορεί να μην έλεγε πολλά, αλλά σε έκανε να νιώθεις άβολα με ένα της βλέμμα. Καθόταν πάντα στο τελευταίο θρανίο και αναρωτιόσουν γιατί στη συγκεκριμένη θέση έχει πιο κρύο απ' ότι στην υπόλοιπη αίθουσα. Φήμες την ήθελαν να έχει φτιάξει κούκλες-βουντού για όλους μας και να μας καρφώνει πινέζες καθημερινά. Μέχρι σήμερα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν μια ευαίσθητη και παρεξηγημένη ψυχή.