«Δεν υπάρχουν κακά παιδιά. Μόνο κακές συμπεριφορές και συνήθως, υπάρχει κάποιος λόγος γι' αυτό.
Το αγόρι που χτυπάει τα αδέρφια του για να τραβήξει την προσοχή τους και δεν μπορεί να κάτσει σε γωνιά ήσυχο, μόλις διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ και είναι παρορμητικό.
Το πεντάχρονο παιδί που λιώνει που κλωτσάει και ουρλιάζει για ένα παιχνίδι, μόλις απέκτησε αδερφάκι και δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα στα νέα δεδομένα.
Το μικρό αγόρι που διακόπτει τη συζήτηση της μαμάς του με μια φίλη της. πηδώντας τριγύρω και φωνάζοντάς της: "Μαμά, μαμά, μαμά!", φέρεται έτσι επειδή δεν έφαγε το μεσημεριανό του και πεινάει.
Το τρίχρονο κοριτσάκι που είναι δύστροπο και νευρικό μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί την παράσταση μπαλέτου της μεγάλης αδελφής του βαριέται και νυστάζει.
Τα παιδιά είναι... παιδιά και μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται μεγάλα συναισθήματα, πώς να περιηγούνται σε αυτόν τον μεγάλο κόσμο και κάνουν λάθη στην πορεία.
Γι' αυτό ας φροντίσουμε να νιώθουν πάντα ασφάλεια και αγάπη, ό,τι κι αν κάνουν.
Δεν υπάρχουν κακά παιδιά, μόνο κακές συμπεριφορές.»