Αποδεχτείτε τα όπως ακριβώς είναι
Γιατί: είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μας δεν είναι προέκταση του εαυτού μας. Είναι ξεχωριστοί άνθρωποι, με τη δική τους μοναδική προσωπικότητα, που δεν γίνεται να ταιριάζει απόλυτα με τη δική μας. Αποδεχτείτε τα προτερήματα και τα ελαττώματα του παιδιού σας και δώστε του αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση που χρειάζεται για να αυτονομηθεί και να σταθεί στα πόδια του.
Πώς: μην το αποπαίρνετε επειδή δεν έχει κλίση στα μαθηματικά, το ποδόσφαιρο ή τον χορό όπως θα θέλατε. Αντίθετα, ενθαρρύνετε τα ταλέντα του και τονίστε του πόσο περήφανοι είστε για αυτό, ακόμα και στις αποτυχίες του.
Αναθέστε του δουλειές και ευθύνες
Γιατί: μπορεί ν’ ακούγεται σκληρό, αλλά τα παιδιά που «αναλαμβάνουν» από μικρά να φέρουν εις πέρας συγκεκριμένες εργασίες, εξελίσσονται γρηγορότερα σε υπεύθυνα, αυτάρκη και επιδέξια άτομα. Επιπλέον, έχοντας εμπλουτισμένη εμπειρία από μια σειρά εργασιών, γίνονται καλύτεροι συνεργάτες, εκτιμούν τον κόπο των άλλων και αποκτούν γρηγορότερα καινούργιες δεξιότητες.
Πώς: το στρώσιμο του τραπεζιού, το πλύσιμο των πιάτων, η προετοιμασία του φαγητού ή το στρώσιμο του κρεβατιού είναι μερικές δουλειές στις οποίες το παιδί μπορεί να «ανακατευτεί στα πόδια σας» από μικρό. Πάντα σύμφωνα με την ηλικία και τις επιδεξιότητές του, αναθέστε του συγκεκριμένες αρμοδιότητες εντός κι εκτός σπιτιού για να γίνει αργότερα ένας υπεύθυνος ενήλικας (πλύσιμο αυτοκινήτου, τακτοποίηση παιδικού δωματίου, κτλ).
Δείξτε του πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του
Γιατί: πολύ συχνά η ικανότητα των παιδιών να έχουν τον έλεγχο των πράξεων τους και της ζωής τους, εμποδίζεται όταν νιώθουν έντονα συναισθήματα τα οποία δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν και πώς να τα διαχειριστούν, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε σπασμωδικές αντιδράσεις. Συναισθήματα όπως θυμός, ντροπή, ζήλεια ή έντονη χαρά, ενθουσιασμός, μερικές φορές μας βγάζουν από τα τετριμμένα και δυσκολευόμαστε να τα διαχειριστούμε σωστά.
Πώς: όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και τα βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο τρόπος που τα διαχειρίζεται ο καθένας. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους με παραγωγικό τρόπο. Για παράδειγμα, μάθετέ του να μετράει μέχρι το 100 όταν είναι θυμωμένο, να παίρνει βαθιές ανάσες όταν νιώθει πως θέλει να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί ή να κλαίει όταν είναι λυπημένο γιατί το κλάμα δεν είναι ντροπή.
Βοηθήστε το να κοινονικοποιηθεί
Γιατί: η επιτυχία και η ευτυχία ενός ανθρώπου είναι σχεδόν ανέφικτη χωρίς τη συμβολή ή τη συνεργασία των γύρω μας. Γι’ αυτό, κάθε παιδί με στόχους πρέπει να αγκαλιάσει τη φύση του ως κοινωνικό ον και να μάθει από νωρίς να νιώθει άνετα δίπλα στους κάθε λογής ανθρώπους, να τους συναναστρέφεται χωρίς φόβο και να κερδίζει την εμπιστοσύνη τους χωρίς ψέματα ή ραδιουργίες.
Πώς: φέρτε το σε επαφή με άλλα παιδιά από νωρίς και διδάξτε του πώς να είναι ευγενικό, δίκαιο, συνεργάσιμο και δοτικό. Πρόκειται για αξίες που δεν μαθαίνονται από τη μια μέρα στην άλλη αλλά με επιμονή και υπομονή, όλα είναι δυνατά.
Τονώστε την ενσυναίσθησή του
Γιατί: οι περισσότεροι γονείς επιδιώκουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να μεγαλώσουν καλούς ανθρώπους. Αλλά και ανθρώπους που θα σέβονται και θα κατανοούν τα αισθήματα και τις απόψεις των άλλων, που θα νοιάζονται. Τα μαθήματα αυτά δίνονται στην κάθε οικογένεια καθημερινά, σε παιδιά κάθε ηλικίας, μέσα από συζητήσεις και ερωτήσεις που κάνουν ακόμα και τα πιο εγωκεντρικά πιτσιρίκια -και ποιο δεν είναι;- να σκέφτονται και τους άλλους.
Πώς: η πολύτιμη αυτή αξία καλλιεργείται στα παιδιά με το παράδειγμά μας. Όταν οι γονείς ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους γύρω τους και μπαίνουν στη θέση τους, δείχνουν στα παιδιά τον δρόμο της ενσυναίσθησης. Σε καθημερινή βάση, υπάρχουν ερωτήσεις, βιβλία και συζητήσεις για τον κόσμο που βοηθούν τα παιδιά να εξελιχθούν σε ενήλικες που νοιάζονται για τους άλλους, συνυπάρχουν μαζί τους και τελικά στέκονται στα πόδια τους ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.