«Να εκτιμάς τους ανθρώπους που σου στάθηκαν στα δύσκολα. Αυτούς που όταν έκλαιγες, έκλαψαν μαζί σου σιωπηλά.
Αυτούς που σου ψιθύρισαν "σε αγαπώ" στις πιο σκοτεινές στιγμές σου. Αυτούς που άντεξαν τα όποια σου ξεσπάσματα. Αυτούς που όταν ήσουν κάτω, σου άπλωσαν το χέρι.
Να εκτιμάς τους ανθρώπους που χάρηκαν με τη χαρά σου. Όλους αυτούς που ήθελαν να σε βλέπουν να εξελίσσεσαι. Αυτούς που δεν ζήλεψαν στιγμή την όποια επιτυχία σου.
Μεγάλο πράγμα να μπορείς να μοιραστείς, τη χαρά του άλλου…
Μα πάνω από όλα να εκτιμάς αυτούς που είναι μαζί σου σε όλα εκείνα τα μικρά, τα καθημερινά. Αυτούς που κοιμούνται και ξυπνούν μαζί σου. Που ανέχονται όλα σου τα μούτρα και τις μικροπαραξενιές. Που μπορείς μαζί τους να είσαι απλά ο εαυτός σου.
Είναι συνήθως οι άνθρωποι που ήταν μαζί σου απ’ την αρχή. Είναι αυτοί που δεν σε άφησαν ποτέ. Είναι αυτοί που δεν ζήτησαν καμιά αναγνώριση για τίποτα.
Είναι αυτοί, που πρέπει να προσέξεις πάνω από όλους να εκτιμήσεις.»