«Και κάπως έτσι είναι η μητρότητα... Να τρως όπου βρίσκεις.
Πραγματικά, θέλω να πω ένα τεράστιο μπράβο σε όλες τις μαμάδες που τρώνε μονίμως στον δρόμο, καθώς πηγαινοφέρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και τις δραστηριότητές τους.
Σε μαμάδες σαν εμένα που τρώνε αποφάγια πάνω από τον πάγκο της κουζίνας, ενώ παράλληλα θηλάζουν ένα πεινασμένο και εκνευρισμένο μωρό.
Τις μαμάδες-δασκάλες που τρώνε στην τάξη ενώ ταυτόχρονα βοηθούν έναν μαθητή.
Τις μαμάδες που εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη και τη βγάζουν με κράκερς και φυστικοβούτυρο.
Οι μαμάδες δεν προλαβαίνουν να φάνε σαν άνθρωποι...
Είτε φάγατε σήμερα, είτε όχι, σας βλέπω μαμάδες και σας νιώθω.
Καθώς έτρωγα τα κρύα μακαρόνια πάνω στον πάγκο της κουζίνας, συνειδητοποίησα ότι πάντα βάζουμε τις ανάγκες των άλλων πάνω απ΄τις δικές μας. Είναι υπέροχο ότι κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να είναι οι άλλοι καλά χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το τελευταίο, λοιπόν, που μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας είναι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πούμε ένα ''είμαι καλή μαμά'', χωρίς ναι μεν, αλλά.»