«Σε αυτές τις πολύτιμες πρώτες στιγμές,
αφότου το σώμα σου έφυγε από το δικό μου,
ένα μαύρο σύννεφο που δεν ήξερα ότι με ακολουθεί
έφυγε μακριά μου.
Έφυγε ο φόβος, το άγχος και η ανησυχία
και τη θέση τους πήρε ένας νέος αέρας, φωτεινός και αναζωογονητικός.
Μόλις σε γέννησα, μπόρεσα να αναπνεύσω ξανά,
έχεις βρει το νέο σου σπίτι, εδώ,
στα χέρια μου που φτιάχτηκαν μόνο για να σε κρατούν,
κάτω από το πιγούνι μου που φωλιάζεις με ασφάλεια.
Η καρδιά μου πλέον χτυπά έξω από το σώμα μου,
είναι εντελώς εκτεθειμένη.
Τα κουρασμένα μου μάτια σε κοιτούν δακρυσμένα από το δέος,
και αναρωτιέμαι πως ένα πλάσμα που δεν είχα ξαναδεί
με έκανε να νιώσω τόση οικειότητα κι απέραντη αγάπη.
Τις μέρες που ακολούθησαν,
η κούραση με γονάτισε, έκλαψα, πανικοβλήθηκα,
αλλά εσύ αγαπημένο μου μωρό ήσουν ο φάρος μου.
Με καθοδήγησες μέχρι να μάθω να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου.
Πλέον τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει αυτή την τελειότητα.
Το όνειρο που είχα από πάντα έγινε πραγματικότητα.
Για μήνες ήμασταν ένα.
Τώρα, παιδί μου, είμαστε δύο
αλλά είμαστε και θα είμαστε για πάντα δεμένοι με την αγάπη μας.
Μόνο εσύ και εγώ».
Πηγή: themotherhoodproject.co.nz