«Το να μένουμε σπίτι με τα παιδιά μας είναι δύσκολο καθώς πρέπει να διαχειριστούμε τα παιδιά, το νοικοκυριό και τον γάμο μας.
Κι αυτό σημαίνει ότι όλες οι υποχρεώσεις της οικογένειας, όπως τα ραντεβού με γιατρούς, την πληρωμή λογαριασμών, το μαγείρεμα, το διάβασμα των παιδιών, την καθαριότητα του σπιτιού και τη μεταφορά των μικρών μας στις διάφορες δραστηριότητες, περνάνε από το χέρι μας!
Κι αφού έχουμε φτιάξει το πρόγραμμά μας για να τα χωρέσει όλα, το ξέσπασμα ενός παιδιού, μια αναπάντεχη ασθένεια ή μια αναποδιά μπορεί να το φέρει όλο τούμπα κι άντε πάλι απ' την αρχή...
Δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς διάλειμμα, χωρίς ρεπό και χωρίς αναρρωτική. Ακόμα και το βράδυ, λαγοκοιμόμαστε γιατί κάποιος μπορεί να δει εφιάλτη, να διψάσει μέσα στη νύχτα ή απλά να θέλει τη μαμά του.
Φυσικά δεν αμφισβητώ το πόσο σκληρά εργάζονται και οι εργαζόμενες μητέρες, μην παρεξηγηθώ! Απλά οι μαμάδες που μένουν σπίτι με τα παιδιά, φορτώνονται δύο ακόμα βαριά φορτία: τις ενοχές ότι δεν προσφέρουν οικονομικά στην οικογένειά τους και η απόλυτη μοναξιά όταν δεν έχεις πλάι σου έναν ενήλικα να σε ακούσει.
Συνήθως θεωρούμε λογικό να παραπονιέται μια εργαζόμενη μητέρα για το πόσο κουράζεται, αλλά αν μια μαμά που φροντίζει όλη μέρα τα παιδιά της τολμήσει να γκρινιάξει, να βγάλει το κινητό της στο πάρκο, να ταΐσει με έτοιμο φαγητό τα παιδιά της ή να ξεσπάσει δημόσια το νηπιάκι της, όλοι θα πέσουν να τη φάνε!
Το πιθανότερο είναι να της φορέσουν την ταμπέλα της «κακής μαμάς» κι αυτό είναι άδικο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να είσαι καλή μαμά, είτε δουλεύεις είτε όχι. Δεν υπάρχει καλός ή κακός τρόπος - υπάρχει διαφορετικός τρόπος.
Ωστόσο, αυτό στο οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι είναι πως να μένεις σπίτι με τα παιδιά, είναι μία από τις δυσκολότερες δουλειές του κόσμου!».
Μετάφραση από LIVING Full