«Το ασφαλέστερο μέρος των παιδιών πρέπει να είμαστε εμείς, οι γονείς τους.
Τα προστατεύουμε από την πρώτη τους κιόλας ανάσα.
Τα κρατάμε σφιχτά στην αγκαλιά μας καθώς κοιμούνται γαλήνια.
Όταν κοιταζόμαστε στα μάτια, νιώθουμε πιο κοντά από ποτέ.
Έχουμε μια θεραπευτική φωνή που ηρεμεί τους λυγμούς και τις ανησυχίες τους.
Έχουμε αυτιά που ακούνε όλες τους τις δυσκολίες και όσα τα απασχολούν.
Τους μιλάμε με αγάπη και τους λέμε πόσο υπέροχα πλάσματα είναι.
Τα χέρια μας χαϊδεύουν το κεφαλάκι τους για να ηρεμήσουν, όταν ξυπνούν φοβισμένα από έναν εφιάλτη.
Είμαστε δίπλα τους σε κάθε βήμα.
Είμαστε η παρηγοριά τους.
Και κανείς δεν θα τα αγαπήσει περισσότερο από εμάς.
Είναι η μεγαλύτερη τιμή να ζούμε και να αναπνέουμε για εκείνα.»