«Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι δίνουν τις δυσκολότερες μάχες τους σιωπηλά...
Χωρίς φανφάρες, χωρίς την επιδεικτική ταμπέλα του ήρωα.
Χωρίς εκμετάλλευση του πόνου τους από ανάγκη για θαυμασμό και εκβιαστικό οίκτο.
Δεν έχουν ποτέ ανάγκη να γίνουν το επίκεντρο της προσοχής των άλλων.
Οι μεγαλύτερες μάχες έχουν δοθεί στα παρασκήνια, μακριά από τους προβολείς της βολικής αυτοθυματοποίησης.
Οι μεγαλύτεροι ήρωες είναι αυτοί που δεν μάθαμε ποτέ τι μάχες έχουν δώσει. Ούτε καν οι ίδιοι, αφού θεωρούν την τεράστια δύναμη της ψυχής τους σαν κάτι, εύκολο,
αυτονόητο και συνηθισμένο...
Οι ήρωες, δεν γνωρίζουν ότι είναι ήρωες. Απλά, πράττουν όπως νιώθουν, και δεν σκέφτονται ποτέ, πως θα δείχνουν. Ποτέ!
Η αξιοπρέπεια δεν χρειάζεται δανεικό φως για να φωτιστεί εκ των έσω. Η αξιοπρέπεια
είναι αυτόφωτη, αγνή, και αυθόρμητη.
Η αξιοπρέπεια δεν εκβιάζεται και δεν προσποιείται. Η αξιοπρέπεια δεν έρχεται κατά παραγγελία... Ή την έχεις ή δεν την έχεις.
Δεν χαρίζεται, δεν προσποιείται, δεν αγοράζεται. Η αξιοπρέπεια είναι πάντα εκεί για εμάς χωρίς να χρειαστεί να την φωνάξουμε.. .
Η αξιοπρέπεια ξέρει.
Πάντα ξέρει ποιος είναι ο προορισμός της. Δεν χρειάζεται ούτε πυξίδα, ούτε καθοδηγητή. Είναι πάντα εκεί και υπομονετικά μας περιμένει...
Για αυτό, να μην ξεχνάμε ποτέ να περπατάμε πάνω στα χνάρια της ψυχής μας. Να ακούμε τις σιωπές μας και να βλέπουμε πίσω απο το προφανές.
Η ζωή ξερνάει τις αλήθειες της στα παρασκήνια όχι μπροστά στην σκηνή.»