Η Sandy Bodeau, μια άλλη μαμά που αποφάσισε πως τα ταξίδια είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει στον γιο της, εξηγεί τους λόγους:
«Ο γιος μου δεν θα θυμάται πότε είδε τον ωκεανό για πρώτη φορά. Δεν θα θυμάται ούτε την έκπληξη που ένιωσε από το δροσερό νερό στα δάχτυλα των ποδιών του και, σίγουρα, δεν θα θυμάται πόσο γρήγορα εκείνη η έκπληξη μετατράπηκε σε χαρά όταν συνειδητοποίησε πόσο διασκεδαστικό είναι να κλωτσάς τα ποδαράκια σου στα κύματα.
Αλλά το ζητούμενο δεν είναι αν θα το θυμάται. Για μένα, το μεγαλύτερο ερώτημα είναι «ποιο επόμενο ταξίδι μας θα ενώσει ακόμα πιο πολύ την οικογένειά μου; Τι θα διδάξει η νέα εμπειρία στο παιδί μου; Και με ποιους τρόπους θα παραμείνει η εμπειρία στις καρδιές μας, αν όχι στις αναμνήσεις μας;».
Όπως και πολλά άλλα με την ανατροφή των παιδιών, αυτό με βοηθά να συνειδητοποιήσω ότι το να ταξιδεύω με παιδιά αξίζει τον κόπο—ακόμα κι αν δεν είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο.
Όταν ταξιδεύω με το νηπιάκι μου, οι στιγμές ξεκούρασης είναι λιγότερες απ' ότι αν μέναμε στο σπίτι μας. Το πακετάρισμα και ο προγραμματισμός παίρνουν ακριβώς τον ίδιο χρόνο όσο και το ίδιο το ταξίδι. Το πρόγραμμα ύπνου και διατροφής συχνά ναυαγεί και, μεταξύ μας, ο μικρός δεν πλένει τα δόντια του καθημερινά όταν λείπουμε ταξίδι.
Ωστόσο, όταν παρακολουθώ τα μάτια του να φωτίζονται από το νέο τοπίο που απλώνεται μπροστά του και βλέπω τη χαρά που κάνει επειδή είμαστε συνέχεια όλοι μαζί, είμαι πεπεισμένη ότι κάνω το καλύτερο για τον γιο μου και την οικογένειά μου.
Τα ταξίδια μάς ένωναν πάντα με τον σύζυγό μου αλλά από τότε που κάναμε παιδί, τα θυσιάσαμε για να του προσφέρουμε μια σταθερή ρουτίνα. Σύντομα, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι η χαρά των οικογενειακών ταξιδιών δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο και αρχίσαμε να ταξιδεύουμε οικογενειακώς.
Σίγουρα είναι κουραστικό και μάλλον ο γιος μας δεν θα θυμάται τίποτα απ' όλα αυτά μεγαλώνοντας, αλλά δεν έχει σημασία. Μπορεί οι νέες εικόνες και εμπειρίες να μην υπάρχουν ξεκάθαρα στις αναμνήσεις του, αλλά θα υπάρχουν όλα στην καρδιά του».
Πηγή: mother.ly