«Καταλαβαίνεις τη μάνα που έχει παιδί στην εφηβεία... Έχει σχεδόν μόνιμα ένα ανήσυχο και χαμένο βλέμμα και είναι ερείπιο από την κούραση. Κάποιες φορές μπορεί να είναι απόμακρη ή να φαίνεται αλαφροΐσκιωτη. Είναι λογικό, τα έχει δει όλα η γυναίκα!
Αν και εσύ ζεις με έναν ατίθασο και αντιδραστικό έφηβο, θέλω να σου πω δύο μόνο πράγματα: σε καταλαβαίνω και κουράγιο.
Ξέρω ότι σε πονάει που δεν έχετε πλέον τη σχέση που είχατε κάποτε. Ξέρω επίσης, ότι ξαγρυπνάς, κοιτάζοντας το ταβάνι και παλεύοντας με τις ενοχές σου. Αναρωτιέσαι πού τα έκανες θάλασσα και εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα.
Φοβάσαι και ανησυχείς όλη μέρα και όλη νύχτα. Έτσι είμαι και εγώ. Δεν είσαι μόνη. Είμαι σίγουρη πως όταν κράτησες το μωράκι σου για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου δεν περίμενες ότι αργότερα θα σε κοίταζε με μισό μάτι. Τι έκανες λάθος; Τι έκανα λάθος;
Κοιτάζοντας πίσω έχω μετανιώσει για τις φορές που φώναξα, ενώ έπρεπε απλά να είχα πάρει μια αγκαλιά το παιδί μου. Σκέφτομαι το τι θα γινόταν αν, και αμφισβητώ κάθε απόφαση που πήρα. Μήπως διάλεξα λάθος μάχες; Μήπως ήμουν πολύ αυστηρή και άκαμπτη με τους κανόνες και τις προσδοκίες μου; Μήπως επέτρεψα πάρα πολλά;
Να θυμάσαι, μαμά, όλοι μας κάνουμε λάθη. ΟΛΟΙ.
Ακόμα και εκείνη η μαμά από το σχολείο ή τη δουλειά που έχει τον τέλειο, σκεπτόμενο και ευγενικό έφηβο, ο οποίος έχει καταπληκτικούς βαθμούς και της μιλάει τρυφερά... Ναι, και αυτή έχει κάνει λάθη. Γιατί κανείς δεν τα καταφέρνει όλα σωστά.
Ας παραδεχτούμε όσα λάθη ξέρουμε ότι έχουμε κάνει και ας συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τα πράγματα που δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε ακόμα να καταλάβουμε ή δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε.
Να θυμάσαι ότι δεν ξέρουμε τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες. Μην επηρεάζεσαι, λοιπόν, απ' όσα ακούς ή βλέπεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είσαι παρούσα στους καβγάδες και τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει κάθε οικογένεια.
Μην ζηλεύεις όσα είναι φιλτραρισμένα και επεξεργασμένα. Μην με παρεξηγείς, δε σε νουθετώ. Τα λέω για να τα ακούσω και εγώ.
Δεν έκανες λάθος όταν έβαζες τα όρια που έπρεπε να βάλεις. Το γεγονός ότι είσαι μαμά δεν σημαίνει ότι δεν είσαι επίσης ένας άνθρωπος που αξίζει ασφάλεια, σταθερότητα και λογική. Αυτά τα όρια τα χρειάζεσαι όσο και το παιδί σου...
Τα πράγματα είναι δύσκολα τώρα, αλλά δεν θα είναι για πάντα έτσι. Όταν δεν αντέχεις άλλο, κάνε ένα μικρό ταξίδι στις αναμνήσεις σου, τότε που το παιδάκι σου ήταν γλυκό και τρυφερό.
Μερικές φορές, όταν οι δεξαμενές αγάπης μας είναι άδειες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις αναμνήσεις των πιο γλυκών στιγμών για να ανεφοδιάσουμε και να αναζωπυρώσουμε τη συμπόνια, την ενσυναίσθηση και τον σκοπό μας.
Πίσω από αυτό τον ''επαναστάτη'' κρύβεται ένα παιδί που ακόμα μας χρειάζεται. Μην χάνεις, λοιπόν, την ελπίδα σου ακόμα και αν η σχέση σας είναι τεταμένη ή αποξενωμένη.
Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα μονοπάτια που παίρνουν τα παιδιά μας, αλλά μπορούμε να συνεχίσουμε να φωτίζουμε το μονοπάτι που τους δείχνει το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι.»
Πηγή: herviewfromhome.com