Αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη είναι λίγη βοήθεια παραπάνω στο σπίτι. Και όχι μόνο σήμερα, αλλά όλες τις ημέρες του χρόνου! Μια εξαντλημένη μαμά που δεν μασάει τα λόγια της, λέει δυνατά αυτό που όλες σκεφτόμαστε.
«Το πρωί ξύπνησα και βρήκα στο κομοδίνο μου έναν κόκκινο φάκελο. Μέσα του υπήρχε μια όμορφη κάρτα, γεμάτη τρυφερά λόγια από τον σύζυγό μου. Σήμερα είναι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και στα τόσα χρόνια που είμαστε παντρεμένοι, ποτέ δεν έχει παραλείψει να μου γράψει πόσο πολύ με αγαπάει ή να μου πάρει ένα συμβολικό δωράκι.
Σηκώθηκα απ' το κρεβάτι με κέφι, ετοιμάστηκα και φόρεσα το πιο όμορφο χαμόγελό μου. Αφού ξύπνησα τα μικρά μας, πήγα να μας φτιάξω πρωινό.
Μέχρι να φτάσω στην κουζίνα, μάζεψα τριανταδύο παιχνίδια που ήταν σκόρπια δεξιά και αριστερά (ναι, τα μέτρησα!), διάφορα ρούχα πεταμένα σε καρέκλες και πολυθρόνες και κάτι τρίμματα από μπισκότα στο σαλόνι. Στον νεροχύτη με περίμεναν στοίβες από άπλυτα πιάτα και ποτήρια.
Και κάπως έτσι συνεχίστηκε όλη μου η μέρα: κάνοντας δουλειές στο σπίτι. Μέχρι να έρθει το βράδυ ήμουν εξαντλημένη και θυμωμένη. Πολύ θυμωμένη. Με όλους και με όλα - κυρίως όμως με τον άντρα μου.
Γιατί;
Γιατί με βλέπει κάθε μέρα να σέρνομαι κυριολεκτικά από την κούραση και αντί να μου προσφέρει βοήθεια, περιμένει να του τη ζητήσω. Tι να τα κάνω τα όμορφα λόγια και τα δώρα, όταν είμαι στα πρόθυρα της κατάρρευσης;
Δεν θέλω τίποτα απ' αυτά. Αυτό που πραγματικά έχω ανάγκη, είναι πράγματα απλά και... καθημερινά. Ένα καθαρό νεροχύτη, ένα καθαρό -χωρίς παιχνίδια- πάτωμα, ένα τακτοποιημένο σαλόνι και στρωμένα κρεβάτια. Αλήθεια, ζητάω πολλά;
Αγάπη μου, αν διαβάζεις αυτό το κείμενο, θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ, αλλά έχω φτάσει στα όριά μου. Είμαι ταλαιπωρημένη, εξουθενωμένη και νιώθω μόνη. Αν με αγαπάς, αν όντως εννοείς αυτά τα υπέροχα λόγια που έγραψες στην κάρτα, κάνε τα σε παρακαλώ πράξη!
Κάνε κάθε μέρα να είναι του Αγίου Βαλεντίνου απλώς με το να με βοηθάς.»