Μια μητέρα που περνάει αυτή τη φάση με την κόρη της, περιγράφει όλα όσα βιώνει και εύχεται το κοριτσάκι της να μην βιαζόταν τόσο πολύ να μεγαλώσει.
«Τον τελευταίο καιρό, συχνά ακούω από την κόρη μου τα εξής:
"Μαμά, πότε θα πάρω κινητό;"
"Μαμά, γιατί δεν με αφήνεις να ξυρίσω τα πόδια μου;"
"Μαμά, πότε μπορώ να φορέσω σουτιέν;"
"Μαμά, δεν είμαι μωρό, μπορώ να μείνω μόνη μου στο σπίτι".
Όπως καταλαβαίνετε, η εφηβεία μάς έχει χτυπήσει ήδη την πόρτα.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποτε λαχταρούσα να έρθουν αυτές οι μέρες. Δεν ήξερα τι με περιμένει... Το κοριτσάκι μου μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε γυναίκα και εγώ τα έχω χαμένα.
Πιστεύει ότι θέλω να την κρατήσω μακριά από τις παρέες της. Ότι δεν την καταλαβαίνω και ότι έχω πρόβλημα με τον τρόπου διασκεδάζει με τους φίλους της. Κάνει λάθος. Φοβάμαι και προσπαθώ να την προστατεύσω από καταστάσεις για τις οποίες δεν είναι ακόμα έτοιμη.
Ναι, ξέρω, όλοι οι φίλοι της έχουν κινητά, μεγαλύτερη ελευθερία στο σερφάρισμα στο διαδίκτυο και βλέπουν ταινίες για μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν σκοπεύω να κλείσω την κόρη μου σε μια γυάλα με ''μη'', αλλά κάποια πράγματα μπορούν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.
Δεν θέλω να περιθωριοποιηθεί από τους συνομήλικους της, απλά φοβάμαι. Δεν θέλω να την εκμεταλλευτούν ούτε να την πληγώσουν. Γι' αυτό και προσπαθώ να είμαι δίπλα της για να την καθοδηγώ.
Μεγαλώνει πολύ γρήγορα και κάποια στιγμή θα ξυρίσει και τα πόδια της, θα φορέσει σουτιέν και θα βαφτεί για να πάει βόλτα. Κάθε πράγμα, όμως, στον καιρό του.
Ας ευχαριστηθεί την ηλικία που βρίσκεται γιατί δεν γυρνάει πίσω.
Η μεγαλύτερη χαρά μου είναι να τη βλέπω να μεγαλώνει και να ανθίζει. Να κάνει νέους φίλους, να κατακτά στόχους και να κυνηγά τα όνειρά της. Και, καθώς μεγαλώνει, θα μεγαλώνουν και οι ευθύνες, η ελευθερία και οι επιλογές.
Προς το παρόν, όμως, πρέπει να είμαι δίπλα της. Ναι, σκοπεύω να πω πολλά ''όχι'' ακόμα, αλλά είναι απαραίτητο. Πρώτα είμαι μαμά της και μετά φίλη της.»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com