Γιατί θα συμβουλεύατε έναν γονιό να πάει το παιδί του στην παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν»;
Αρχικά γιατί αφορά ταυτόχρονα και εξίσου και τον γονιό και το παιδί. Είναι από εκείνα τα έργα που στέκονται αφορμές να καθίσει όλη η οικογένεια μαζί και να παρακολουθήσει μία ιστορία. Πέραν αυτού όμως γιατί είναι ένα τρυφερό έργο το οποίο μιλά για την συμφιλίωση και χτυπά τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα στην ρίζα τους. Μείζονα θέματα τα οποία απασχολούν και θα απασχολούν πάντα μικρούς και μεγάλους, αφού «διαφορετικούς» από εμάς ανθρώπους συναντάμε από το σχολείο και την ίδια μας την οικογένεια ως την δουλειά, το πανεπιστήμιο…και το κάμπινγκ των διακοπών.
Το έργο πραγματεύεται ένα «δύσκολο» θέμα με τον πιο «εύκολο» τρόπο και τα παιδιά το έχουν λατρέψει. Πώς έχει συμβεί αυτό;
Έχω την αίσθηση πως τα παιδιά αντιλαμβάνονται πάντα…τα πάντα. Επομένως ας μου επιτραπεί να μην χαρακτηρίσω το θέμα της παράστασης δύσκολο. Είναι ίσως περισσότερο ένα θέμα που – χαριτολογώντας αλλά και με κάθε ειλικρίνεια – μας κάνει την ζωή…δύσκολη. Είναι δυστυχώς, απ’ ότι φαίνεται, δύσκολο να αποδέχεσαι τους ανθρώπους που κατάγονται από άλλες χώρες, που μιλούν άλλες γλώσσες, που έχουν άλλες συνήθειες, άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις ή που απλώς και μόνο αναπνέουν…αλλιώς, τον ίδιο αέρα με σένα…τον ίδιο. Αλλά με έναν περίεργο τρόπο είναι δύσκολο κυρίως για τους μεγάλους, οι οποίοι κατά το κοινώς λεγόμενο «…αυτοί ξέρουν». Τα παιδιά όμως δεν δυσκολεύονται να προσπεράσουν αυτά που για τους μεγάλους είναι εμπόδια και να θεωρήσουν απολύτως αποδεκτό και φυσιολογικό να βλέπουν παιδιά να παίζουν και να χαίρονται μεταξύ τους χωρίς να στέκονται στις προκαταλήψεις που οι μεγάλοι γενούν.
Από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τις καλλιτεχνικές παραμέτρους, οι οποίες πραγματικά διευκολύνουν τους νεαρούς θεατές να επικοινωνήσουν άμεσα και εύκολα με τα νοήματα του έργου – που για να είμαστε ειλικρινείς – φαντάζουν απαιτητικά για τα παιδικά μυαλά. Πιο συγκεκριμένα είναι ένα καλογραμμένο έργο, με καταιγιστική δραματουργία, άφθονο χιούμορ και καμία διάθεση διδακτισμού ή δήθεν, στο οποίο κυριαρχούν, οι αγαπημένες ασχολίες των παιδιών, που δεν είναι άλλες, από το ξεφάντωμα, το αραλίκι και το παιχνίδι.
Ποια σκηνή ενθουσιάζει περισσότερο τους θεατές;
Νομίζω πως το σημείο που μικροί και μεγάλοι πραγματικά διασκεδάζουν και συνδέονται με το έργο, είναι το σημείο που ερήμην του Μπάμπη έχουν αλλάξει θέση οι σκηνές και μεθυσμένος όπως είναι πηγαίνει να κοιμηθεί στην σκηνή που κοιμούνται ο Νουριάν και ο Πιρούζ.
Τι κερδίσατε από την συμμετοχή σας στην θρυλική αυτή παράσταση;
Πάντοτε ανάμεσα στους μικρούς θεατές υπάρχουν παιδιά τα οποία βλέπουν για πρώτη φορά στην ζωή τους θέατρο. Η αίσθηση λοιπόν της ευθύνης σε συνδυασμό με την χαρά που απολαμβάνω σκεπτόμενος ότι «..τι ωραία…κάποιο παιδί σήμερα είδε για πρώτη φορά θέατρο και έκανε αρχή με τον Νουριάν» είναι το μεγάλο κέρδος. Γιατί κακά τα ψέματα ως ένα βαθμό βοηθάμε στην διαμόρφωση των πολιτών και των θεατών του αύριο και αυτό είναι σημαντικό. Και ασφαλέστατα είναι υπέροχο, που ξεκινάνε με…Νουριάν.
Τελικά ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η παράσταση;
Νομίζω το κεντρικό μήνυμα συνοψίζεται στην τελευταία τιράντα του Νουριάν, στην οποία εξηγεί στον Μπάμπη την αναγκαιότητα οι άνθρωποι, ιδίως οι καθημερινοί άνθρωποι, να είμαστε ενωμένοι γιατί μόνο έτσι αφενός θα είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και από την άλλη δυσκολεύουμε πολύ όλους όσοι επιθυμούν να μας εκμεταλλευτούν, με όποιον τρόπο, για όποιο λόγο.