Τα πρώτα χρόνια, μάλιστα, σκεφτόμουν πως η αγωνία μου θα λάβει τέλος σύντομα, όταν θα αρχίσει να είναι αυτόνομη και ανεξάρτητη, αλλά έκανα λάθος! Αντίθετα, όταν μεγάλωσε αρκετά και πήγε πρώτη φορά στο δημοτικό σχολείο, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος ανησυχιών.
Διαβάζει τα μαθήματά της; Έχει φίλους, Κι αν έχει, είναι καλά παιδιά; Μήπως της κάνουν μπούλινγκ; Μήπως κάνει εκείνη μπούλινγκ; Προσέχει στα διαλείμματα μη σπάσει κανένα πόδι; Φοράει το μπουφάν της όταν κάνει κρύο; Τρώει τα φρούτα που της βάζω για κολατσιό; Αμέτρητα άγχη που όμως, όσο μεγάλωνε κι άλλο, άρχισαν να μου φαίνονται αστεία.
Αν θες να ξέρεις τι κάνει το παιδί σου, να έχεις από κοντά τους φίλους του
Σήμερα που είναι στην εφηβεία, οι αγωνίες μου είναι όχι μόνο περισσότερες αλλά και πιο βαριές. Βλέπετε, όσο πιο ανεξάρτητο γίνεται ένα παιδί, τόσο λιγότερο έλεγχο έχεις στη ζωή του. Αυτό είναι το υγιές κι έτσι πρέπει να γίνεται. Ωστόσο, η ασφάλειά του και η υγεία του (σωματική και ψυχική) δεν παύουν ποτέ να είναι προτεραιότητά σου.
Επιπρόσθετα, σταματάς να μαθαίνεις τα νέα του όπως όταν ήταν νηπιάκι που σου έλεγε τα πάντα με το νι και με το σίγμα! Στην εφηβεία, θα σου μιλήσει όταν θέλει, αν θέλει, και θα σου πει μόνο όσα θέλει. Ωστόσο, υπάρχουν πάντα τρόποι να είσαι κοντά του και να μαθαίνεις λεπτομέρειες από την καθημερινότητά του. Ένας από αυτούς, είναι να έχεις από κοντά τους φίλους του.
Η μαμά - ταξιτζής μαθαίνει... καυτές λεπτομέρειες!
Η μαμά - ταξιτζής που προσφέρεται να πηγαινοφέρνει το «παρεάκι» από το ένα σπίτι στο άλλο ή από την πλατεία στο φαστφουντάδικο της περιοχής, μαθαίνει λεπτομέρειες από τη ζωή του παιδιού της που διαφορετικά δεν θα είχε την ευκαιρία να τα μάθει.
Για παράδειγμα, μαθαίνει ποιος και γιατί εμφανίζει παραβατικές συμπεριφορές, πώς συμπεριφέρονται οι δάσκαλοι ή καθηγητές στο σχολείο, ποιος «αγαπάει» ποιον, πότε θα γράψουν διαγώνισμα, ποια παιδιά είναι θύματα νταήδων, κι άλλα πικάντικα που άλλες φορές τα «πετάς» στον κάλαθο των αχρήστων κι άλλες σου κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Βέβαια το να κάνεις το σοφέρ του παιδιού σου και των φίλων του είναι κουραστικό και... πολυέξοδο, αλλά αξίζει τον κόπο. Τα παιδιά στο αυτοκίνητο λύνονται» και συζητούν πολλά και διαφορετικά θέματα που για κάποιον ανεξήγητο λόγο, στο σπίτι δεν τα συζητούν ποτέ.
Η μαμά - οικοδέσποινα δεν βγαίνει ποτέ χαμένη
Επίσης, είναι σημαντικό να έχεις το σπίτι σου ανοιχτό. Καταλαβαίνω πως οι γονείς δεν μπορούν να είναι πάντα ξεκούραστοι ή πρόθυμοι να δεχθούν τους φίλους των παιδιών τους στο σπίτι. Επίσης, δεν γίνεται να έχεις πάντα φαγητό για όλους, πεντακάθαρο σπίτι για να δεχθεί καλεσμένους ή καλή διάθεση για να χαμογελάς ακόμα κι όταν βάζουν τη μουσική στη διαπασών.
Παρόλα αυτά, αν θες να ξέρεις τι κάνει και πώς είναι το παιδί σου, καλό είναι να τα βάζεις όλα στην άκρη και να λες πάντα (ή σχεδόν πάντα) «ναι» όταν σε ρωτάει αν μπορεί να φέρει τους φίλους του στο σπίτι.
Η μαμά - εξομολογήτρα κερδίζει πόντους
Χωρίς να το καταλαβαίνεις, το σπίτι σας γίνεται το στέκι τους, αποκτάς καλή σχέση με τους φίλους του και τελικά κερδίζεις πόντους. Τόσο το παιδί σου όσο και η υπόλοιπη παρέα σε εμπιστεύονται και είσαι ο πρώτος που θα καλέσουν όταν χρειαστούν βοήθεια.
Επίσης, έρχονται για συμβουλές και καθοδήγηση, έτοιμα να σου εξομολογηθούν το πιο κρυφό τους μυστικό, πράγμα που καθησυχάζει τα άγχη σου, σε κάνει να νιώθεις πιο ήρεμη και νιώθεις ότι οι φίλοι των παιδιών σου είναι, με κάποιον τρόπο, και δικά σου παιδιά.
Με λίγα λόγια, σύμφωνα πάντα με την δική μου προσωπική εμπειρία, όταν έχεις από κοντά τους φίλους των παιδιών σου, βγαίνεις διπλά κερδισμένη: είσαι κοντά στο παιδί σου (που είναι και το ζητούμενο) και παράλληλα πλησιάζεις τη νέα γενιά, την εμπιστεύεσαι, την αγαπάς κι αν περνάει από το χέρι σου, την βοηθάς. Επιπλέον, δεν είσαι στην άγνοια και κοιμάσαι λίγο πιο ήσυχη τα βράδια...