Χρειάζεται όλη σου την προσοχή
Το μοναχοπαίδι μεγαλώνει κυρίως με ενήλικες και οι ώρες που περνάς μαζί του είναι πολλές! Δεν υπάρχουν αδέλφια για να παίζουν και να περνούν τον χρόνο τους μαζί, οπότε η μαμά και ο μπαμπάς κερδίζουν αυτόν τον ρόλο… αυτομάτως. Οι ώρες που έχω περάσει διαβάζοντας παραμύθια, παίζοντας με Playmobil ή φτιάχνοντας παζλ με την κόρη μου είναι άπειρες! Και αναφέρομαι σε ώρες που κανονικά έπρεπε να δουλέψω, να τακτοποιήσω το σπίτι, να ξεκουραστώ ή να κάνω ένα μπάνιο με ησυχία.
Υπάρχει φόβος να το κακομάθεις
Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση, όμως, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια μεγάλη παγίδα: από τη μία χρειάζεται την προσοχή σου για να μην είναι μόνο του αλλά ταυτόχρονο ελλοχεύει ο κίνδυνος να κακομάθει! Οφείλεις, λοιπόν, να βρεις τη χρυσή τομή ώστε να μεγαλώσεις ένα ισορροπημένο παιδί που, αν και μοναχοπαίδι, δεν έχει την ανάγκη να είναι το επίκεντρο του κόσμου.
Παράλληλα, αναλαμβάνεις τον δύσκολο ρόλο να του μάθεις να μοιράζεται, να διεκδικεί ευγενικά, να διαχειρίζεται τις ήττες του ή ακόμα και να τσακώνεται. Μαθήματα που δίνουν απλόχερα τα αδέρφια μεταξύ τους και οι γονείς με πολλά παιδιά δεν χρειάζεται να ανακατευτούν πολύ.
Τρέχεις όλη μέρα (όπως και οι γονείς που με πολλά παιδιά)
Όσο περνούν τα χρόνια και ξεκινούν οι σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες, όλοι γονείς τρέχουμε πανικόβλητοι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Υπάρχει η πεποίθηση πως αν έχεις μόνο ένα παιδί, η κούραση είναι μισή αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Παρατηρώντας άλλους γονείς με δύο ή τρία παιδιά, συνειδητοποιώ ότι όλοι τρέχουμε με την ίδια ταχύτητα. Δεν είναι εύκολο να τα προλάβεις όλα όταν η μέρα έχει μόνο 24 ώρες. Αργά το βράδυ, τόσο οι γονείς με ένα παιδί όσο και οι γονείς με περισσότερα παιδιά είμαστε το ίδιο εξαντλημένοι και κατάκοποι.
Η κοινωνικοποίηση του παιδιού είναι πιο δύσκολη
Όλα τα σπίτια είναι ανοιχτά στους φίλους των παιδιών, αλλά αν έχεις μοναχοπαίδι πρέπει να το φέρνεις σε επαφή με συνομηλίκους του όσο περισσότερο μπορείς! Όσο κουρασμένη ή άκεφη κι αν είσαι, θα υποδεχτείς το παιδάκι από την παιδική χαρά ή τον συμμαθητή του από το νηπιαγωγείο με το πιο πλατύ χαμόγελό του κόσμου! Εκτός από το παιδάκι, θα υποδεχτείς και την μαμά του, τον μπαμπά του, το αδερφάκι του ή τη γιαγιά του σαν σωστή και φιλόξενη οικοδέσποινα, ακόμα κι αν από μέσα σου θες να ουρλιάξεις. Ξέρεις καλά πως η σωστή κοινωνικοποίηση του παιδιού σου είναι πιο σημαντική από τη δική σου ξεκούραση.
Σε τρώνε οι τύψεις που δεν του έκανες αδερφάκι
Δεν έχει σημασία αν δεν έκανες δεύτερο παιδί επειδή δεν ήθελες, δεν μπορούσες ή απλά δεν έτυχε. Έτσι κι αλλιώς, οι τύψεις που «δεν του έκανες ένα αδερφάκι» σε κατατρέχουν κάθε τρεις και λίγο. Όταν είναι μικρό και το βλέπεις να παίζει μόνο στο παιδικό δωμάτιο, σκέφτεσαι πως αν είχε ένα αδερφάκι θα ήταν πιο ευτυχισμένο. Όταν μπαίνει στην εφηβεία, σκέφτεσαι πως αν είχε ένα αδερφάκι θα μπορούσε να μοιραστεί μαζί του όσα δεν τολμά να πει σε σένα. Όταν ενηλικιωθεί, σκέφτεσαι πως αν είχε ένα αδερφάκι θα ήταν δίπλα του να το βοηθά όταν εσύ θα κλείσεις τα μάτια σου.
Γενικά, σκέφτεσαι πολύ και οι σκέψεις αυτές μπορεί να προκαλέσουν τόσες ενοχές που τελικά να γονατίσεις… Βέβαια τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι! Αρκετές έρευνες έχουν αποδείξει πως τα μοναχοπαίδια ΔΕΝ είναι απαραίτητα κακομαθημένα (ή τουλάχιστον έχουν τις ίδιες πιθανότητες με όλα τα παιδιά), ΔΕΝ είναι αντικοινωνικά, έχουν ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση, διαχειρίζονται καλύτερα τα συναισθήματά τους και έχουν λιγότερες πιθανότητες να περάσουν κατάθλιψη ως έφηβοι. Επιπλέον, αναπτύσσουν γερές και σταθερές σχέσεις και κάνουν φιλίες που κρατάνε για μια ζωή.