«Η αρχή της ζωής μιας ψυχούλας σε ένα στήθος...
Μια γυναίκα που αποφασίζει να θηλάσει, δεν θα ταΐσει μόνο το παιδί με μητρικό γάλα...
Θα πονέσει, θα κλάψει, θα κουραστεί, θα αφυδατωθεί, θα εξαντληθεί, θα σφίξει τα δόντια τα βράδια που θα ξυπνάει το μωρό και θα είναι δίπλα του.
Θα του προσφέρει ασφάλεια και θα του πάρει τον πόνο όταν εκείνο πονάει.
Θα κάνει αποχή από τα φαγητά της για να δει που έχει αλλεργίες αυτή η μικρή καρδούλα.
Πολλές φορές για μήνες, ίσως και χρόνια, μέχρι το παιδί νιώσει έτοιμο να αφήσει το στήθος της...
Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει μια γυναίκα που θηλάζει, όμως, δίνω πολλά συγχαρητήρια σε όλες αυτές τις γυναίκες και πρωτίστως στην σύζυγο μου που είναι κυριολεκτικά ένας (αλύγιστος) κορμός που συνεχώς καρποφορεί νέα φρουτάκια για τα παιδιά μας.
Είσαι ηρωίδα και είσαι η ομορφότερη γυναίκα που θα μπορούσα να βρω στην ζωή μου.»