«Στην άγνωστη κυρία που είδε εμένα και τον γιο μου σε μια πολύ δύσκολη στιγμή μας στο παντοπωλείο και μας κάρφωσε με το βλέμμα της...
Δεν το ξέρετε - πώς θα μπορούσατε άλλωστε!- αλλά το αγοράκι που κοιτούσατε τόσο επίμονα να κλαίει και να χτυπιέται στην τουαλέτα, επειδή έπλενε τα χέρια του, έχει αυτισμό και ΔΕΠΥ.
Δεν ήθελε να πλύνει τα χέρια του. Και όταν του εξήγησα ότι πρέπει πάντα να πλένουμε τα χέρια μας μετά την τουαλέτα, προσπάθησε να φύγει τρέχοντας. Τον σταμάτησα και τον έφερα με το ζόρι πίσω στον νιπτήρα.
Στην αρχή, δεν πρόβαλε αντίσταση και για μια στιγμή, ένιωσα τεράστια ανακούφιση. Όμως άλλαξε γνώμη... Έφυγε και πήγε στον στεγνωτήρα χεριών γελώντας.
Προσπάθησα να τον πάω πίσω στον νιπτήρα για να ξεπλύνει το σαπούνι που είχε μείνει στα χεράκια του και άρχισε να κλωτσάει, να ουρλιάζει και να με δαγκώνει. Τότε σας είδα να μα κοιτάζετε. Δίπλα σας στεκόταν το παιδάκι σας.
Δείχνατε σχεδόν φοβισμένη και προσπαθούσατε να κρατήσετε το παιδί σας όσο το δυνατόν πιο μακριά.
Όταν τελικά κατάφερα να ξεπλύνω τα χέρια του γιου μου, αδράξατε την ευκαιρία να περάσει το παιδί σας από δίπλα μας και να βγει από την τουαλέτα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Το ''θέαμα'' σας είχε προκαλέσει αηδία και φαινόταν...
Είμαι σίγουρη ότι σκεφτήκατε πως είμαι μια ανεπαρκής μαμά που δεν μπορεί να κάνει καλά το παιδί της. Ότι το αγοράκι μου είναι ένα ''κακό'' παιδί.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά σε οικογένειες που έχουν παιδιά με αυτισμό.
Δεν είναι θέμα καλής ή κακής μαμάς.
Ούτε σημαίνει ότι το παιδί είναι κακό.
Πιστέψτε με, προσπαθούμε πολύ περισσότερο απ' ό,τι νομίζετε.
Δεν ξέρετε πόσες ώρες περνάμε σε γιατρούς και πόσα έντυπα συμπληρώνουμε τακτικά (στοίβες ολόκληρες!) για να λαμβάνουν τα παιδιά μας τις υπηρεσίες που χρειάζονται.
Δεν ξέρετε πόσο συχνά το παιδί μας ξεσπάει και πως κάθε φορά κρατάμε την ψυχραιμία μας για να το ηρεμήσουμε - κι ας είμαστε κι εμείς στα όρια της κατάρρευσης.
Δεν ξέρετε το αίσθημα ντροπής, ενοχής και αμηχανίας όταν αυτά τα ''επεισόδια'' συμβαίνουν δημοσίως, και άνθρωποι σαν εσάς μας κάνουν να νιώθουμε ακόμα πιο άσχημα, όταν το μόνο που χρειαζόμαστε είναι λίγη συμπόνια.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα δείτε μια μαμά με ένα φαινομενικά ατίθασο παιδί, παρακαλώ σκεφτείτε διπλά για το πώς θα αντιδράσετε.
Αυτό το παιδί μπορεί να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και η μαμά του πιθανόν κάνει το καλύτερο που μπορεί τη δεδομένη στιγμή. Μην βγάζετε συμπεράσματα, όταν στην ουσία δεν ξέρετε τίποτα.
Μια βόλτα στο παντοπωλείο της γειτονιάς είναι πραγματικός άθλος για οικογένειες σαν τη δική μου.
Η καλοσύνη σας μπορεί να βοηθήσει πολύ στο να είναι αυτές οι βόλτες πιο ευχάριστες.
Ελπίζω πραγματικά να το σκεφτείτε την επόμενη φορά που θα δείτε ένα παιδί σαν το δικό μου.
Και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, προσεύχομαι να διδάξετε στο δικό σας παιδί για παιδιά σαν το δικό μου και για το πώς η καλοσύνη και η συμπερίληψη κάνουν όλη τη διαφορά στον κόσμο.»
Πηγή: herviewfromhome.com