Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Bianca, μιας χορεύτριας μπαλέτου που «μάχεται με την εικόνα της, ξεπερνώντας την αμφιβολία και τον φόβο και διοχετεύοντας την εσωτερική της δύναμη, χάρη και ισχύ».
Η μικρού μήκους ταινία ξεκινά με την Bianca να χορεύει μόνη της σε ένα στούντιο μπαλέτου, εξασκώντας με χαρά τις κινήσεις της με το κεφάλι ψηλά και το πρόσωπό της να λάμπει.
Μόλις οι υπόλοιποι μαθητές και η δασκάλα μπαίνουν στην αίθουσα, η Bianca μαραζώνει, γίνεται αμήχανη και ανασφαλής για τον εαυτό της. Πλησιάζει τον καθρέφτη μαζί με τα άλλα κορίτσια, αλλά κρατάει το κεφάλι της κάτω και αποφεύγει να κοιτάξει το είδωλό της.
Η ομορφιά του μηνύματος αυτής της ταινίας είναι ότι στο τέλος η Bianca βρίσκει τη θετικότητα του σώματος χρησιμοποιώντας το σώμα της για αυτό που αγαπάει. Στο τέλος, δεν είναι το πώς μοιάζει το σώμα της, αλλά το τι μπορεί να κάνει, πώς διαμορφώνεται το πώς αισθάνεται γι’ αυτό.
Η σκηνοθέτις Hillary Bradfield, η οποία εργάστηκε επίσης στις ταινίες της Disney «Encanto» και «Frozen II», έκανε σχόλια στην αρχή του επεισοδίου.
«Αισθάνομαι ότι είμαι κατ’ αρχήν ένα πολύ θετικό προς το σώμα γενικά, ως προς όλα τα σώματα» είπε. «Αλλά σε προσωπικό επίπεδο, είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι θετικός στο σώμα σου… Όταν οι άνθρωποι δουν αυτή τη μικρού μήκους ταινία ελπίζω να μπορέσουν να νιώσουν πιο θετικά για τον εαυτό τους και για το πώς φαίνονται και να νιώσουν καλά με όλα τα δύσκολα κομμάτια του ταξιδιού αυτού ως προς την αυτοπεποίθηση».