«Δώσε μου 5 λεπτά»
Το πρώτο βήμα προς την επίλυση της έκρυθμης κατάστασης, είναι να πάρετε και οι δύο απόσταση από το πρόβλημα, να μείνετε λίγο με τον εαυτό σας και να δείτε την κατάσταση στην πραγματική της διάσταση. Πέντε λεπτά μακριά από το παιδί που κλαίει και χτυπιέται χωρίς σοβαρό λόγο, θα σας βοηθήσουν να συνειδητοποιήσετε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά και να επανακτήσετε την ψυχραιμία σας.
«Είμαι ο ενήλικας»
Αφού ανακτήσετε την ψυχραιμία σας, θυμηθείτε πως είστε ο ενήλικας της... παρέας! Αν το παιδί ουρλιάζει μέσα στη μέση του κόσμου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Οι φωνές και οι απειλές δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Είστε ο ενήλικος γονιός και οφείλετε να απαντήσετε στα ουρλιαχτά με ήπια και σταθερή φωνή.
«Πώς θα ήθελα να μου συμπεριφερθούν αν ήμουν παιδί»
Αν έχετε ήδη πελαγώσει και δεν ξέρετε πώς να φερθείτε, κάντε στον εαυτό σας την εξής ερώτηση: πώς θα ήθελα να μου συμπεριφερθούν αν ήμουν παιδί στα όρια νευρικής κρίσης; Η απάντηση, νομίζω, είναι κοινή για όλους μας: με αγάπη! Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως το παιδί δεν χρειάζεται αυστηρά όρια. Ωστόσο, τα όρια μπορούν να μπουν με αγάπη και ηρεμία, αντί με απειλές και τιμωρίες.
Περιμένω να ηρεμήσει το παιδί
Αφού έχουμε ήδη ανακτήσει την ψυχραιμία μας κι έχουμε αποφασίσει να φερθούμε στο παιδί με αγάπη και κατανόηση, περιμένουμε να ηρεμήσει. Όσο κλαίει, φωνάζει και χτυπάει κάτω τα ποδαράκια του, δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσει αυτό που του λέμε. Τι κάνουμε; Υπομονή!
Του δίνω κι άλλο χρόνο προκειμένου να είμαστε και οι δύο ήρεμοι
Όταν το κλάμα αρχίσει να υποχωρεί και το αγγελούδι μας ηρεμεί στην αγκαλιά μας, δεν χρειάζεται να αρχίσουμε την κατήχηση αμέσως. Το χαϊδεύουμε, το φιλάμε, το κανακεύουμε και περιμένουμε να σταματήσουν να τρέχουν δάκρυα τα μάτια του. Μόνο τότε θα είμαστε και οι δύο αρκετά ήρεμοι ώστε να συζητήσουμε γι' αυτό που συνέβη και να βάλουμε ένα τέλος.
Κατανόηση και ενσυναίσθηση!
Αφού βρεθούμε σε αυτή την μαγική στιγμή ηρεμίας, ρωτάμε το παιδί πώς νιώθει. Το να κατανοήσουμε τα συναισθήματά του είναι ευεργετικό για το νήπιο που καταλαβαίνει ότι το νοιαζόμαστε, και παράλληλα κατατοπιστικό για εμάς. Αν καταλάβουμε «τι» ένιωσε, θα μπορέσουμε να οδηγηθούμε ευκολότερα στο «γιατί» το ένιωσε. τα κομμάτια του παζλ θα αρχίσουν να μπαίνουν στη θέση τους, βοηθώντας μας να αποφύγουμε ένα παρόμοιο tatnrum στο μέλλον.
Δεν αρκεί η κατανόηση - χρειάζεται και ταύτιση!
Αφού μάθουμε το γιατί και το τί οδήγησε το παιδί μας στην προηγούμενη κατάσταση, μπορούμε να αναγνωρίσουμε και τα δικά μας λάθη. Ίσως κάτι που είπαμε ή κάναμε να έριξαν λάδι στη φωτιά και στο μέλλον πρέπει να τα αποφύγουμε. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι να εξηγήσουμε στο παιδί ότι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο πληγωνόμαστε κι εμείς! Επίσης, είναι καλό να ξέρει ότι έχουμε βρεθεί στη θέση του, συμπάσχουμε με το πρόβλημά του, και κατανοούμε το ξέσπασμά του.
Σταθερή φωνή και... χαμηλά ντεσιμπέλ!
Αφού έχει περάσει η μπόρα και έχουμε «ξαναγαπηθεί» με το παιδί, ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πολυπόθητα όρια ώστε να επαναλαμβάνονται όλο και πιο σπάνια τέτοια ξεσπάσματα. Εάν για παράδειγμα το παιδί ξέσπασε επειδή ήθελε τις καραμέλες που του απαγορεύτε, βάλτε νέους κανόνες που αφορούν τα γλυκά. Αν όλο αυτό συνέβη για την αγορά ενός παιχνιδιού, μιλήστε εκ νέου για το πότε αγοράζουμε παιχνίδια. Τέτοιου είδους όρια μπορεί να μην «ακουμπάνε» τα συναισθήματα του παιδιού (και άρα και τους πραγματικούς λόγους που ξεσπάνε), αλλά βάζουν ένα σαφή όριο στη συμπεριφορά τους, το οποίο τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά.
Μάθετε τον βαθύτερο λόγο του Tantrum
Αφού βάλουμε τα όριά μας, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι οδήγησε στο tantrum για να μην επαναληφθεί. Οι διαδοχικές ερωτήσεις στο παιδί μπορεί να σας οδηγήσουν σε ανακαλύψεις που δεν είχατε καν φανταστεί. Για παράδειγμα, το ξέσπασμα για τις καραμέλες που δεν του αγοράσατε ίσως κρύβει θλίψη επειδή λείπετε πολλές ώρες στη δουλεία. Σε αυτή την περίπτωση, οι καραμέλες ήταν απλά η αφορμή για να εκφράσει το παράπονό του. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να εκφράσει αυτό που θέλει με λόγια, αλλά με τη βοήθειά σας, θα τα καταφέρει.
«Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ»
Και μία τετριμμένη αλλά αναγκαία συμβουλή: μην ξεχνάτε το «Σ' αγαπώ»! Μετά από ένα τέτοιο ξέσπασμα (και ενδεχομένως τον καβγά που ακολούθησε), είναι πολύ σημαντικό να τονίσετε στο παιδί τα συναισθήματά σας. Με αυτόν τον τρόπο του ξεκαθαρίζετε ότι η πράξη του μπορεί να σας θύμωσε, αλλά δεν επηρέασε την αγάπη σας προς αυτό. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα αν θέλετε να χτίσετε μια σχέση εμπιστοσύνης με περισσότερη συζήτηση και λιγότερες φωνές, ξεσπάσματα και υστερίες.