«Είμαι η μαμά που συγκινείται την πρώτη μέρα του σχολείου.
Είμαι αυτή που μετά βίας κρατιέται στην ιδέα ότι τα παιδιά της μπαίνουν σε μια νέα τάξη. Ότι κάνουν ένα ακόμη βήμα προς την ανεξαρτησία τους. Ότι έχουν ψηλώσει και το σώμα τους μεγαλώνει.
Επειδή πραγματικά εκτίμησα τον χρόνο που περάσαμε μαζί αυτό το καλοκαίρι. Τα χαμόγελα, τα γέλια και οι φασαριόζικες φωνές τους γέμισαν το σπίτι και ήμουν για εκείνα το κέντρο όλου τους του κόσμου.
Φυσικά, υπήρξαν στιγμές που ευχόμουν να ανοίξουν τα σχολεία. Όταν γκρίνιαζαν επειδή δεν τα άκουγα. Όταν τσακώνονταν για μικροπράγματα. Όταν βαριούνταν και όταν τα έπιανε υπερένταση.
Αλλά αυτές ήταν μόνο στιγμές.
Νομίζω ότι το να μεγαλώνουν και να φεύγουν από κοντά μου δεν θα είναι ποτέ εύκολο. Γι' αυτό και δεν είμαι θα είμαι ποτέ έτοιμη για την έναρξη μιας νέας σχολικής χρονιάς.
Θα τα αποχωριστώ. Θα είναι με τους φίλους και τους δασκάλους τους πολλές ώρες και θα μου λείπουν. Θα σκέφτομαι πόσα καλοκαίρια ακόμα θα περάσουμε μαζί.
Είναι υπερβολή, αλλά είναι η αλήθεια. Γι' αυτό και κλαίω στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς.»
Πηγή: livingfullaftered