«Μανούλα,
H αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να δω πολλά εκτός από σένα. Είμαι μικρούλι και όλα είναι λίγο θολά.
Το μόνο που βλέπω είσαι εσύ.
Όταν νιώθεις μόνη, σαν να σε κλείνουν οι τοίχοι, να θυμάσαι ότι είμαι κι εγώ εδώ. Ξέρω ότι ο κόσμος σου έχει αλλάξει και οι μέρες μοιάζουν λίγο μοναχικές. Αλλά δεν είναι μοναχικές για μένα.
Είσαι τα πάντα για μένα.
Όταν αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις τι κάνεις, για μένα το κάνεις να φαίνεται εύκολο. Παρόλο που ακόμα γνωριζόμαστε, εσύ με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα.
Σε εμπιστεύομαι.
Όταν σκέφτεσαι ότι κάποιες νύχτες δεν θα ξανακοιμηθείς ποτέ, θα κοιμηθείς. Και οι δύο θα κοιμηθούμε. Αλλά φοβάμαι αυτή τη στιγμή. Σου υπόσχομαι ότι δεν σε χειραγωγώ. Απλά χρειάζομαι τη μυρωδιά σου και την παρηγοριά σου. Νιώθεις κι εσύ αυτό το τσίμπημα στην καρδιά σου όταν είμαστε χώρια; Κι εγώ το νιώθω.
Μου λείπεις.
Όταν νιώθεις ότι δεν έχεις καταφέρει τίποτα, να ξέρεις ότι το ποτήρι μου δεν ήταν ποτέ τόσο γεμάτο. Οι μέρες που περνούν τόσο γρήγορα για σένα θα είναι μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις μας.
Σ' αγαπώ.
Όταν νιώθεις ότι δεν ξέρεις πια ποια είσαι ή όταν γυρνάς την πλάτη σου στον καθρέφτη, να ξέρεις ότι εσένα θα κοιτάζω όταν πετυχαίνω κάτι. Το δικό σου πρόσωπο θα ψάχνω μέσα στο πλήθος. Ο λόγος για το πρώτο μου χαμόγελο.
Είσαι τέλεια για μένα.
Όταν νιώθεις ότι τα βάρη της μητρότητας να πλακώνουν την καρδιά σου, να ξέρεις ότι εγώ νιώθω τόσο ανάλαφρη. Μπορώ να ξαπλώσω εδώ μαζί σου για λίγο ακόμα;
Δεν θα σε χρειάζομαι πάντα έτσι.
Αλλά σε χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.
Όταν νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα άλλο να δώσεις, όταν βλέπω τα χέρια σου απλωμένα προς το μέρος μου, να με ικετεύουν. Όταν κλαίμε και οι δύο. Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω, αλλά δεν μπορώ. Αν μπορούσα θα σου έλεγα ότι υπάρχει λόγος που σε επέλεξα.
Αυτή τη στιγμή δεν βλέπω τίποτα πέρα από σένα μαμά, γιατί είσαι ο κόσμος μου. Θα γίνει μεγαλύτερος, σύντομα.
Αλλά προς το παρόν... το μόνο που βλέπω είσαι εσύ»