Μην τους παρεξηγούμε τους γονείς που ανυπομονούν να ανοίξουν ξανά τα σχολεία. Μπείτε για λίγο στη θέση τους: απ' το πρωί ως το βράδυ, νήπια και μωρά, παιδάκια και εφηβάκια περιμένουν από 'σένα να ψυχαγωγηθούν, να μορφωθούν, να αναπτυχθούν, να τραφούν, να ξεκουραστούν κ.ο.κ. Φυσικά τα λατρεύεις, φυσικά απολαμβάνεις τις στιγμές μαζί του, φυσικά είναι ό,τι ομορφότερο συνέβη στη ζωή σου, αλλά κακά τα ψέματα: είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι γονιός 24 ώρες το 24ωρο.
Μια μαμά που εξαντλήθηκε και περιμένει πώς και πώς να έρθει η ώρα που τα σχολεία θ' ανοίξουν ξανά, γράφει για τους τέσσερις λόγους που ανυπομονεί για το κουδούνι του Σεπτέμβρη.
«Περιμένω σαν τρελή ν' ανοίξουν τα σχολεία. Και πριν με λιθοβολήσετε, θα σας πω γιατί.
Γιατί δεν ξέρω πια τι να κάνω με τα «βαρέθηκα» των παιδιών
Τον πρώτο μήνα ήμουν γεμάτη ιδέες. Έψαχνα κι έβρισκα καινούριες δραστηριότητες, ήμουν χαρούμενη κι ορεξάτη που μπορούσα να μάθω πράγματα στα παιδιά, να τα διασκεδάσω, να γελάσουμε, να παίξουμε μαζί. Τώρα που φτάνει το τέλος του Αυγούστου, πρέπει να το πω: δεν ξέρω τι άλλο να κάνω! Μου τελείωσαν οι ιδέες! Και επειδή με πιάνουν οι τύψεις μου και δεν θέλω να τα αφήνω μπροστά σε μια οθόνη, ψάχνω καινούριες ιδέες ψυχαναγκαστικά, ξανά και ξανά κι αυτό με 'χει κουράσει! Θέλω να αναλάβει η δασκάλα. Tερμάτισα!
Γιατί χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου επιτέλους
Μια ωρίτσα έστω την ημέρα για να μπορώ να υπάρξω χωρίς να είμαι η μαμά κάποιου. Απ' το πρωί ως το βράδυ, απ' το φαγητό ως τη δημιουργική δραστηριότητα και το μπάνιο, όλα περνάνε απ' τα χέρια μου (κι απ' το μυαλό μου) και δεν έχω σταθεί ούτε στιγμή απ' τον Ιούνιο.
Γιατί το παιδί θέλω να κοινωνικοποιηθεί
Όσο κι αν παίζουμε μαζί, όσο κι αν πηγαίνουμε στην παραλία ή στις κούνιες, τα παιδιά χρειάζονται φίλους με τους οποίους έχουν καθημερινή επαφή. Άλλα παιδάκια απ' τα οποία θα μάθουν να μοιράζονται, να αγαπούν, να βάζουν όρια, να σέβονται όρια και να γίνονται φίλοι. Τα αδέρφια και τα ξαδέρφια δεν παίζουν τον ίδιο ρόλο. Ανυπομονώ τα παιδιά μου να επιστρέψουν στο σχολικό περιβάλλον, με τα τόσο διαφορετικά παιδάκια, που όλα μαζί βρίσκουν τρόπους να ισορροπήσουν.
Γιατί χρειάζεται νέες προσλαμβάνουσες, πέρα από μένα
Μοιάζει κάπως με ό,τι έγραψα παραπάνω, το ξέρω, αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά: η δασκάλα ή ο δάσκαλος σε αντιδιαστολή με τη μαμά. Όπως ακριβώς τα παιδιά χρειάζονται άλλα παιδιά για να κοινωνικοποιηθούν και να διαμορφωθούν, έτσι χρειάζονται και άλλους φροντιστές και «καθοδηγητές» απ' τη μαμά και τον μπαμπά. Τα «όχι» της μαμάς παραβιάζονται ευκολότερα απ' τα «όχι» της δασκάλας. Νέοι ορίζοντες, νέα όρια, νέοι τρόποι μάθησης και συνύπαρξης υπάρχουν στο σχολείο, εντελώς διαφορετικά απ' ό,τι συμβαίνει στο σπίτι. Θέλω τα παιδιά να επιστρέψουν στο περιβάλλον αυτό που τα βγάζει απ' τη φούσκα τους!
Είναι υπέροχα τα καλοκαίρια με τα παιδάκια μας. Μη με παρεξηγείτε. Απλώς, κάπου, κάποτε κι εμείς κουραζόμαστε -και θυμόμαστε τι ήρωες είναι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες!»