Όταν ο γιατρός μού είπε να πάω κατευθείαν στο κρεβάτι και να μείνω εκεί για τους επόμενους πέντε μήνες, δεν είχα ιδέα τι επρόκειτο να ζήσω. Έχασα τη δουλειά μου, τα οικονομικά μας πήραν την κάτω βόλτα και ο γάμος μου άρχισε να καταρρέει. Μπήκα σε μια κρίση ψυχικής υγείας, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία.
Στον δρόμο γυρίζοντας από τον γιατρό που μου είχε πει ότι το μωρό μου ίσως δεν καταφέρει να φτάσει στις 24 βδομάδες, σταματήσαμε να πάρουμε σάντουιτς. Ξάπλωσα στο κάθισμα του παλιού μας honda προσπαθώντας να αποσυμπιέσω κάπως το βάρος από το κάτω μέρος της κοιλιάς μου. Ο πόνος γινόταν όλο και πιο έντονος όσο περνούσε η ώρα, σαν μια στοίβα από τούβλα που μεγάλωνε να βρισκόταν πάνω στον τράχηλό μου.
Μόλις μπήκαμε σπίτι, φάγαμε τα σάντουιτς στην αυλή. Η θέα μας ήταν υπέροχη κι αυτή η ομορφιά ενίσχυε τη θλίψη μου.
Θα έπρεπε να υπήρχαν σύννεφα και αστραπές, λίγος αέρας ίσως, ακόμη και σκουπίδια σκορπισμένα τριγύρω. Ο ουρανός θα έπρεπε να είχε ανοίξει και να εξαπολύσει χαλάζι σε μέγεθος μπάλας του γκολφ. Αλλά δεν υπήρχε τίποτα απ' όλα αυτά, ούτε καν το παραμικρό αεράκι που να ταιριάζει με την τρομακτική μου αβεβαιότητα, και έτσι χωρίς άλλη επιλογή, μασούσα σιωπηλά.
Ο άντρας μου τελείωσε το φαγητό του. «Έχω μερικές δουλειές», είπε, με φίλησε στο μέτωπο και επέστρεψε στη δουλειά του, αφήνοντάς με στην αυλή μας. Όταν άκουσα το αυτοκίνητό του να βγαίνει στον δρόμο, πήγα ανόρεχτα μέχρι το κρεβάτι, γελώντας λίγο με την σκέψη ότι αυτό το σάντουιτς ήταν το τελευταίο γεύμα μου ως ελεύθερου ανθρώπου.
Στάθηκα στην άκρη του κρεβατιού. Μισοέκατσα, έτοιμη να σκαρφαλώσω. Δίστασα. Τι θα σήμαινε ακριβώς αυτή η στιγμή που θα αποφάσιζα να ξαπλώσω;
«Για πέντε μήνες;» ψιθύρισα, αλλά οι λέξεις στάθηκαν στον λαιμό μου. Μερικές φορές απλά δεν υπάρχει χάπι ή θεραπεία ή οτιδήποτε άλλο. Μερικές φορές είσαι μόνο εσύ και το μυαλό σου.
Δυσκολεύτηκα να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορώ να κάνω. Ότι δεν μπορούσα απλώς να το διορθώσω κάπως αλλιώς. Κι αν απλά δεν το έκανα; Θα έχανα πραγματικά το μωρό; Τι ήμουν διατεθειμένη να ρισκάρω; Θα μπορούσα να αγνοήσω τη συμβουλή του γιατρού. Θα με έκριναν ενδεχομένως επειδή δεν δέχτηκα να μείνω ακίνητη για χάρη του μωρού μου.
Το πραγματικό ερώτημα ήταν: Πόσο με ένοιαζε;
Χρειαζόμουν περισσότερες πληροφορίες. Έκανα ό,τι θα έκανε σχεδόν κάθε άλλη γυναίκα στην περίπτωσή μου: Έριξα τα σεντόνια τσαλακωμένα στο κρεβάτι, πήγα στο γραφείο μου και έψαξα στο Google «εγκυμοσύνη και ξεκούραση στο κρεβάτι».
Αποδείχτηκε ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε πληροφορίες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, και ότι οι περισσότερες έρευνες είναι ασαφείς. Ορισμένοι ειδικοί φτάνουν στο σημείο να λένε ότι η ανάπαυση στο κρεβάτι είναι ανήθικη. Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι σχεδόν 1 εκατομμύριο εγκυμοσύνες κάθε χρόνο χαρακτηρίζονται ως υψηλού κινδύνου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μου έπεσε το σαγόνι.
Ανακάλυψα ότι τα στατιστικά στοιχεία ποικίλλουν, αλλά τουλάχιστον το 70% αυτών των γυναικών καταλήγουν σε ανάπαυση στο κρεβάτι για διάφορους λόγους, όπως αιμορραγία, διαβήτη κύησης, προεκλαμψία... η λίστα είναι ατελείωτη.
Μιλάμε για τουλάχιστον 700.000 γυναίκες το χρόνο που υποφέρουν από επιπλοκές οι οποίες τις αναγκάζουν να αφήσουν πίσω τους τη ζωή όπως την ξέρουν, να ξαπλώσουν και να περιμένουν.
Πίσω από αυτά τα στατιστικά στοιχεία κρύβονται πραγματικές γυναίκες που περνούν τις ώρες της ημέρας τους σε οριζόντια θέση. Μια ερώτηση καρφώθηκε στο μυαλό μου: Θα ήταν ωφέλιμη όλη αυτή η ανάπαυση στο κρεβάτι ή απλώς θα με έκανε πιο αδύναμη σωματικά και συναισθηματικά;
Η μόνη απάντηση που μπορούσα να βρω ήταν: ίσως. Ίσως η ανάπαυση στο κρεβάτι βοηθάει, ίσως όχι. Τέλεια. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες μένουν καθηλωμένες στο κρεβάτι κάθε χρόνο επειδή, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν αξίζει να το μελετήσει η επιστήμη λίγο παραπάνω. Αν θες να διασκεδάσεις, γκούγκλαρε «ηλίθιες επιστημονικές έρευνες». Θα βρεις πολλές έρευνες χωρίς καμία χρησιμότητα στις οποίες έχουν “πέσει λεφτά”. Αλλά για όλες αυτές τις άμοιρες γυναίκες που καθηλώνονται στο κρεβάτι ποιος νοιάζεται; Δεν είναι άλλωστε και τόσο σημαντικές.
Η έρευνα που έκανα, έδειξε ότι οι περισσότερες γυναίκες αναπαύονται στο κρεβάτι για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στο σώμα τους. Διαφορετικά, οι συνήθεις δραστηριότητες –ψώνια, άσκηση ή μετάβαση στη δουλειά – προκαλούν πρόσθετη πίεση σε μια ήδη εύθραυστη κατάσταση. Υπάρχουν επίσης πολλά πραγματικά οφέλη στην ανάπαυση. Για παράδειγμα, αυξάνει τη ροή του αίματος στον πλακούντα και έτσι μπορεί να αυξήσει ελαφρώς το βάρος γέννησης του μωρού.
Όμως άλλες μελέτες δείχνουν ότι η ανάπαυση στο κρεβάτι μπορεί να είναι σκληρή για την υγεία μιας γυναίκας. Η καρδιά και οι πνεύμονες δεν λειτουργούν τόσο καλά όσο όταν είναι εν κινήσει, καθιστώντας την επιρρεπή σε θρομβώσεις.
Μπορεί επίσης να χρειαστεί πολύς χρόνος για να ανακτηθεί η χαμένη μυϊκή μάζα από την παραμονή στο κρεβάτι για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια, αυτές οι μελέτες λένε ότι όχι μόνο η ανάπαυση στο κρεβάτι μπορεί να μην λειτουργεί, αλλά μπορεί επίσης να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Το δικό μου προσωπικό συμπέρασμα: Αυτό ήταν ένα παιχνίδι αναμονής για να δω αν θα αποβάλω ή αν θα φτάσω στη γραμμή του τερματισμού. Με είχαν βάλει να συμμετάσχω σε έναν αγώνα στον οποίο δεν είχα δηλώσει συμμετοχή.
Έκλεισα το laptop μου. Βρισκόμουν αντιμέτωπη με την ευκαιρία να βοηθήσω στην ανάπτυξη αυτής της νέας ζωής που μεγάλωνε μέσα μου, παρόλο που αυτό θα σήμαινε να εγκαταλείψω την κινητικότητά μου και, μαζί με αυτήν, την ανεξαρτησία μου. Πήγα στο κρεβάτι και τράβηξα τα σεντόνια, όχι από κάποια αίσθηση θάρρους ή αποφασιστικότητας, αλλά γεμάτη αμφιβολίες.
Εκείνες τις πρώτες μέρες, ο άντρας μου θαύμασε την επιμονή μου, λέγοντας σε όλους πώς πήγα κατευθείαν στο κρεβάτι και δεν σηκώθηκα. Μπορεί να φαινόταν έτσι στον υπόλοιπο κόσμο. Να ήμουν γι’ αυτούς ο αφανής ήρωας που ξεκουράζεται στο κρεβάτι, που παλεύει να κρατήσει το μωρό στη ζωή, εγκαταλείπει την ελεύθερη βούλησή του. Δεν μπορούσα πάντως τότε να προβλέψω τον αντίκτυπο που επρόκειτο να έχει στη ζωή μου αυτή η περίοδος και τα χρόνια που θα περνούσαν για να επεξεργαστώ το τραύμα.
Κανείς δεν μιλά για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που έχει μια επαπειλούμενη εγκυμοσύνη στη γυναίκα και στην οικογένειά της. Πολλές γυναίκες αγωνίζονται χωρίς καμία υποστήριξη. Πρέπει να φέρουμε αυτά τα ζητήματα στο προσκήνιο, να υποστηρίξουμε την υγεία και το σώμα μας και να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί.»
Πηγή: huffpost.com